Vrijdagavond 3 februari, om zeven uur, was het dan zover. Er verzamelde zich zeven padvindsters om de uitdaging van het poolweekend aan te gaan.
Van sommigen moest de tas nog even goed worden afgesteld en er werd even gecheckt of er geen (luxe) producten werden meegesjouwd die helemaal niet nodig waren.
Nog even aan de weeghaak bij de verkenners en dan de vrachtwagen in.
Het is altijd weer een leuk ritje in de vrachtwagen. In het donker wordt er opmerkelijk harder gesproken dan in het licht, maar jullie moesten toch sowieso stil zijn?
Dat was ook wel erg moeilijk, want je zit niet dagelijks in een vrachtauto in de laadruimte te hobbelen over drempels en rotondes.
In het bos bij Rhenen ging de deur pas open. Twee groepjes verkenners waren al onderweg in het donkere bos voordat we bezoek kregen van de iets minder vrolijke boswachter.
Deze meneer kwam op zijn vrije avond ons vertellen dat we het bos niet in mochten. Ah toe ah toe? Door de vingers kijken was er niet bij, de jongens moesten het bos weer uit anders zou zij de hertjes verstoren.
Dus pakte de boswachter zijn vierwieldrive jeep en zette zijn grote licht aan om vervolgens door het bos de verkenners te gaan zoeken (hoezo hertjes verjagen?!)
De andere groepjes werden ondertussen weer de vrachtwagen ingeladen om een post verder gedropt te worden.
Hoe het onderweg was? Ik heb werkelijk geen idee…. iemand een invulling?
Op de laatste post kwam er nog een gemengd groepje bij. Althans jonge verkenners met Joanne als hun leidster.
Zij hadden deze avond allemaal gekeken of ze niet naar die ene middelbare school wilden en waren daarom wat later.
Dit jaar geen tent of hooiberg, maar een clubhuis!
Koud was het als nog; dus wat het verschil nu was? Gelukkig kregen de verkenners en padvindsters voor het slapen gaan nog de keuze uit snert of erwtensoep.
De snert werd lekkerder gevonden dan de erwtensoep en de erwtensoep smaakte ook echt totaal anders dan de snert, aldus padvindsters en verkenners. (Rara.. hoe kan dit uit hetzelfde blik??) Het blijft leuk om jullie voor de gek te houden natuurlijk!
De leiding heeft een rustige nacht gehad, aan de andere kant van het gebouw.
De volgende ochtend weer op tijd op en weer aan de slag. De tocht naar huis, zo’n 22,5 km ging over de Grebbenberg langs de Koningstafel (jaja zo heet die ruïne)
Over de lange dijk ( Wat duurt de dijk toch lang lang lang, wat duurt de dijk toch lang) Gelukkig ging het gedeelte over de dijk door middel van het luisteren naar een cd en zat er wel een heel educatief gedeelte bij van meneer de vogelspotter. De padvindsters haalde de verkenners in, doordat zij wel in het heugelijke bezit waren van een discman. Niet altijd met even goede batterijen, maar dan nog… de dames gingen als een speer en lieten de heren ver achter. Of bleven ze stiekem toch wachten op wat mannelijk gezelschap?
Rond vijf uur was iedereen binnen terug in het eigen clubhuis. De jongste padvindsters hadden de tafels voor het eten al klaar gezet en Niels en Leonard hadden overheerlijk gekookt!
Zo schoof iedereen met rode wangetjes aan voor de boerenkoolmaaltijd en lieten sommigen hun hoofd maar op tafel hangen.
Het was weer een stoer weekend!
Door onze verslaggeefster Mieke.
Vrouwenklusproject: Rondekisten!
Zoals jullie al wisten zijn Aafke en ik al een paar maanden in de weer met een paar planken. Het viel jullie waarschijnlijk nog niet echt op, maar het werd een rondekist. Het enige wat jullie daar van zagen was dat het misschien wat stoffiger was in Sangam dan je gewend was of dat er steeds dezelfde stukken hout rondslingerden. Want echt vaart zat er niet in. Toch bleven Aafke en ik stug volhouden dat we geen mannenhanden nodig hebben om een kist te kunnen freubelen. Dan wachten we toch nog een weekje op klusinspiratie?
En Aafke en ik maar door ploeteren. Er kwamen meer padvindsters bij en nog meer en nog een handje en telkens kwam de vraag: “Mag ik ook wat doen? ”
Vrijdag 3 maart.. het is alweer maart. Poehee staan die planken er al een maand of twee? We besloten onszelf iets meer te gaan sturen. Dus gewoon voor de rest van de drie kisten hout inkopen en dan staat het lokaal zo vol dat we wel moeten! Drukke klusochtend die vierde maart…
Oww het is pas half twee we kunnen nog wel even doorgaan totdat de padvindsters komen voor twee uur. Klusserdeklusklus deden Aafke en ik…
En druppeltje bij druppeltje kwamen er padvindsters binnen druppelen.. ow ow.. daar ging onze goed voorgenomen tijd om aan dit project te werken. Ah joh weet je wat, we laten ze wel even schuren. Deze drie, voordat de rest komt duurt wel eventjes. Zo zaten er drie padvindstertjes op een rijtje te schuren.
De klok was al voorbij de twee en het lokaal was omgetoverd tot werkplaats van ijverige padvindsters. Schuren, zagen, lijmen, boren.
Even snel openen tussendoor. En weer schuren, zagen, lijmen, boren. Om de beurt mochten de padvindsters even met de boor een zijkant van de kist in elkaar boren.. de rest bleef nog even met de hand schuren…
Het uur vloog voorbij. We hadden totaal andere plannen met jullie voor deze opkomst. Maar wat is er mooier dan er een geëmancipeerd vrouwenproject uitgevoerd met NOG meer vrouwen?
(Door: Mieke)
Verslag van de winnaars van de ORW 2006: Blafrikaantjes
Wij zijn Blafanne en Blalein en we hebben de ORW gewonnen. We hebben samen met de rest van de Blafrikaantjes natuurlijk wel moeten voorbereiden om te kunnen winnen. Themakleding uitzoeken, wapen maken, hikeverslag. Dat was super gezellig. En dan met de opkomst lekker punten scoren. En na de opkomst weer voorbereiden voor de volgende keer.
Het stoken hebben wij het met z’n tweeën gedaan, best lastig maar samenwerken kan je wel als je elkaar al je hele leven kent! Blanon en Blafga kookten het eten op het vuur waar wij voor zorgden enz o vormden we een team. Het eten was half aangebrand maar de leiding vond het lekker terwijl Blafanne het niet naar binnen kreeg. Blaline zou er ook zijn met het eten maar ze was net te laat. We aten aardappelsoep, geprakte gehakt met ei ,rode bieten met knoflook en als nagerecht notenrolletjes. Na het eten moesten we alle zooi opruimen en ons voorbereiden op de themapresentatie. Voor de themapresentatie gingen we op de foto met de winnaars van de verkenners. En toen begonnen we met de themapresentatie’s. Eerst moest de ronde van Lisanne, de Black Shadows. Daarna kwam Fodyas en daarna Il Mascarpone Carabinieri. En als laatste kwamen wij! Nadat wij geweest waren, ging de jury overleggen en moesten wij de keuken schoon maken. Toen we hoorden dat we eerste waren, kregen we champagne en taart. De taart was lekker. Blafanne kreeg de taart in haar gezicht geduwd door Mahan en er ontstond daardoor een taartgevecht door het hele clubhuis.
Blafanne en Blalein
O.R.W. Onderdeel Hike
Eén april, het was geen grapje, was het tijd voor de hike. Om de beurt vertrokken de groepjes richting de Russische steppe om daar kennis te gaan maken met de verschillende volkeren.
Zo kwam elke ronde na een fikse wandeling over de bergen bij het volk der Brenuvski uit. Wij zijn idolaten van alles wat met Egypte, zand en woestijn te maken heeft. Gelukkig kwamen jullie net op tijd langs en konden jullie ons helpen met het planten van cactussen. Er kon maar één persoon tegelijk in de kas en voordat je bij de kas aangekomen was met je cactus moest je eerst de heuvel oprennen, omdat de kassen zich natuurlijk bevonden op het meest zonrijke stukje van ons land.
Zo ploeterden verschillende groepjes Geheim Agenten om de beurt de heuvel op om cactussen te planten, de foto’s zeggen genoeg.
Het zonnetje scheen heerlijk en er werd heerlijk gespeeld in het zand, ja ook door de leiding. Fodyas en de Black Shadows wisten het voor elkaar te krijgen het hele rondje goed te lopen en alle punten van de Russische steppe bezocht te hebben. Proficiat!
Nu zijn we heel benieuwd welke verslagen er geschreven zullen worden en we weten het al bijna zeker, die fotoroute is gelukt!
Het wordt een spannende volgende week zaterdag, nog bijna 2/3 van de punten te verdelen!
Eerste plek Regionale Scoutingwedstrijden
Heey mensen!
Ik ben Blalein en ik, samen met de rest van de Blafrikaantjes, hebben de RSW gewonnen.
De RSW begon vrijdag 12 mei. We konden 5 uur het terrein op om ons kamp op te bouwen. We hadden tot 21:20 om ons kamp op te bouwen. Toen kwam de opening. Iedereen was gewoon in z’n blouse of had iets anders aan, maar wij hadden ons themakleding aan (zoals in het RSW boekje stond). Met de opening werd er een toneelstukje opgevoerd en kregen we nog wat info. Na de opening konden we nog wat drinken en dan naar bed. Voordat we naar bed gingen, was er nog een ereraad voor 2 personen. s’ Nachts was er een nachtinspectie. s’ Morgens stonden we om 7 uur, aangekleed, buiten. We gingen gezellig ontbijten en verder met ons kamp aankleden. Tussendoor nog even eten halen bij de foeragetent. Rond 9 uur moesten we naar het centrale terrein om te openen. En daarna moesten we gaan hiken. We moesten als tweede vertrekken. Voor dat we vertrokken was de uniforminspectie. En als we aan het hiken waren werd ons kamp weer geÔnspecteerd. De hike begon op de fiets met een fotoroute naar de centrale post. Tot daar ging het goed. Daarna liepen we fout. We hadden 6 uur voor de hike en het hikeverslag. We hebben een paar posten gevonden en daarna zijn we terug gegaan naar de centrale post waar ons fietsen stonden. Daar was een trappersbaan. We waren er 45 seconden sneller overheen dan de Verkenners. Na dat gedaan te hebben, gingen we maar terug naar het kamp. We hadden dus de halve hike gelopen. Maar als we verder waren gelopen, hadden we niet genoeg tijd gehad voor het hikeverslag. Die hadden we een paar minuten voor tijd ingeleverd. Rond 4 uur waren we klaar. We mochten pas om half 6 beginnen met koken. In die tijd hebben we ons zelf vermaakt en cup a soup gegeten. Dat zouden meer mensen moeten doen! Om half 6 gingen we dus koken en foerageren. Helaas mochten Blafanne, Blaline en ik niet stoken omdat het te droog was. Het eten was heel lekker. Daarna moesten we afwassen. Die avond was er casino. We kregen Nevels als geld. Je kon dobbelen, roulette, een code kraken en kiss of baal briefjes sturen. Dat laatste was vooral leuk. Er werden daar ook RSW badges verkocht. Na de casino moesten er weer 2 personen naar ereraad. Daarna naar bed. We waren van plan om vannacht lang wakker te blijven en veel lol te hebben, maar helaas ging dat niet door. We kregen op ons kop omdat we niet stil waren en we moesten dus stil zijn. s’ Nachts werd er weer een nachtinspectie gedaan. Zondag ochtend stonden we als eerste op. We moesten nog even hard oefenen voor de themapresentatie, ontbijten en om half 8 moesten we foerageren. Om half 10 moesten we in themakleding (deze keer wel) openen. Om 10 uur begon de jury alle themapresentatie te bekijken. Wij waren snel aan de beurt. Na de themapresentatie konden we nog even relaxen. En opruimen. Om half 12 begon het postenspel. We moesten steeds een ander groepje uitdagen en dan mocht het groepje dat uitgedaagd is een post kiezen. Als je wint krijg je meer punten dan als je gelijk speelt of verliest. Natuurlijk werden wij ook uitgedaagd. Na het postenspel konden we ook weer relaxen, maar dat is niet echt handig. Dus we gingen ons kamp afbreken. Er kwamen steeds meer ouders rond 2 uur op het terrein en het werd dus steeds drukker. Om 3 uur was het dan zover. De prijsuitreiking. Maar eerst nog een heel verhaal en een toneelstukje. Eerst werd de laatste opgenoemd en zo gingen ze het rijtje af. Toen de verkenners eerder werden opgenoemd, waren wij natuurlijk al blij. Er bleven er nog maar 3 over en die moesten naar voor komen. De derde werd genoemd en dus waren wij door naar de LSW! Maar waren we eerste of tweede? En toen hoorden we eindelijk dat we eerste waren. Iedereen helemaal door het dollen heen! Sommige moesten zelfs traantjes laten. Daarna moesten we nog verder opruimen en naar het clubhuis fietsen om alles daar terug te zetten. En toen lekker naar huis!!
(Verslag: Marjolein)
Bennekom, 6 mei 2006. Van onze verslaggeefster.
Voor het eerst in het leven geroepen samen met de verkenners. De talentenjacht! Dat de combinatie met verkenners benauwend werkte bij de padvindsters was te merken aan het aantal padvindsters dat wat had voorbereidt. Maar meiden wen er maar aan, want we zijn van plan om van de prijs een wisselprijs te gaan maken.
Gelukkig was het zo dat door een communicatiefoutje de verkenners pas om zeven uur arriveerden waardoor wij nog een uurtje de tijd hadden om een stukje in elkaar te flansen. Ook Nahal en Mahan hadden zo nog tijd om wat te verzinnen want zij hadden niks, of toch wel?
Om zeven uur verzamelden een handje vol verkenners en een groep padvindsters in de kampvuurkuil waar een feestelijk podium was gebouwd, inclusief coulisse.
Eén van de verkenners mocht de spits afbijten en speelde een stuk op zijn gitaar. Doodse stilte. Totdat er een harde klap volgde. Bulletje, de dromedaris die onderdeel was van jury, viel in slaap op zijn desk. Zooo mooi vond hij het gitaar stuk. Er volgde een aantal (geïmproviseerde) toneelstukjes van een aantal padvindsters waarvan ik de verhaallijn ook niet meer duidelijk weet. Het ging voornamelijk om bloedende handen en een ontvoering. De jury gaf hierbij vooral als opmerking dat er wat harder gepraat moest worden omdat het daardoor ongeveer niet verstaanbaar was.
Er volgde een spetterend optreden van Michael Jackson, werkelijk we hebben hier de kleine versie in huis gehad. Guus danste de sterren van de hemel en zette een ware Jacksonact neer op het podium. Er werd veel gelachen, maar voornamelijk uit verbazing en verwondering.
Nahal en Mahan hadden echt toch niks ingestudeerd, of stiekem wel. Samen met Jiska zette ze een dansact op het podium waar de verkenners rode wangetjes van kregen en bijna niet meer durfden te kijken.
Vervolgens werden in het volgende nummer door Mahan de zwarte haren ingeruild voor een blonde pruik om Ome Henk er toch van te overtuigen dat zij een “goed wijffie” was. De wiegende heupjes konden hem helaas niet overtuigen van het nut van een heerlijk moppie zoals zij.
De gebroeders Stuyt verruilden hun eigen ik voor die van Veldhuis en Kemper. Waar werkelijk gedacht was aan het uitbeelden van elk klein detail. Maar hoe beeld je mits en tenzij uit? Dat leverde nog een paar leuke momenten op. Na een acrobatische oefening van een groepje padvindsters was het tijd voor het slapen gaan. En hoe kan je dit beter krijgen dan met een goed Dikke Dik verhaal de dag afsluiten?
Gelukkig hoefde de jury niet lang te overleggen, waardoor de spanning minimaal kon blijven. De make-up prijs ging naar Jules en Quirijn voor Veldhuis en Kemper, de creativiteitsprijs ging naar Victor met zijn gitaar, de blingbling prijs was voor Ome Henk en Moppie. Tenslotte kon de echt Talentenjacht trofee maar naar één iemand gaan en dat was Michael Jackson alias Guus! Met nog een harde yell sloot Guus deze avond af met nog een keer zijn nummer. Thriller… dit keer geen nachtmerrie maar een mooie droom!
Zaterdag 20 mei was het zo ver. Sangam was nog een bende van jewelste, maar toch moest er dit weekend dan een kennismakingskamp gehouden worden. Keka voor intimi.Het fenomeen keka begon dit seizoen aan zijn derde aftrap, ooit georganiseerd doordat er veel kabouters afvielen bij de overgang naar de padvindsters omdat ze vonden dat geen goed beeld hadden van de padvindsters.
Dit beeld valt ook niet te geven in drie uurtjes opkomst, dus vandaar een weekend. Al moet ik zeggen dat het echte padvindstersleven ook niet gaat passen in een weekend!
Kwart voor tien kwamen de eerste kabouters al binnen. Even onwennig in een nieuw lokaal en natuurlijk is zoiets nieuws altijd spannend. Buiten regende en regende het maar, dus het lokaal moest toch echt ook als onderkomen gaan dienen willen we het nog een beetje droog gaan houden. Alles aan de kant!
Om tien uur was het tijd om te openen, weer of geen weer. Openen met vijf nieuwe gezichten. Inge, Daphne, Annemarie en Nienke van de kabouters en Britt kwam van “buiten” kijken wat scouting nu is.
Na het openen begonnen we met een paar kennismakingsspelletjes. Baretmeppen met Aardige Annemarie, Sappige Suzanne en Mooie Marleen.
(Even een leidingonderonsje: gelukkig is het pv-leidingteam dit weekend aangesterkt met Suzanne, Aleida, Daniëlle en Lieke.)
Gelukkig waren wij zo vrij geweest het weekendkamp te plannen terwijl het super mooi weer was. Dus alle activiteiten waren voor buiten gepland. Iemand plaatste nog een opmerking tijdens het overleg: “Zul je zien dat het tijdens het Keka baggerslecht weer is” En zie daar. Er werd toch besloten om de hike door te laten gaan.
Als goed is hebben jullie allemaal je regenpak mee, toch? De tocht nam jullie mee door Zuid-Afrika. Van de Wapiries naar de Zoeloes. Bij de Zoeloes aangekomen konden jullie kennismaken met waar de Zoeloes bekend om staan: hun mooi kralenrijgkunst. Aangekomen bij het oude Sangam was een goed vuur klaar gemaakt om de lunch op te bereiden, ondertussen al meer de “4 uur cup-a-soup tijd” Daarom maar een blik tomatensoep. Broodje op een stokje, lekker zonder zout, jammie. Een knakworst in de andere hand wat maakt een padvindster nog meer gelukkig? Een droog onderkomen in het huidige Sangam! Ja, want er hoefde niet buiten gestookt te worden. Even opdrogen en bami koken op gas. Lekker knus binnen en vooral DROOG!
’s Avonds stookte Aafke het kampvuur hoog op; 100 waxinelichtjes in totaal maakte het lokaal tot een laaiende vuurzee en “hoor het zingen van het vuur”. Zet de TV maar op “Hart van Nederland” met Rebecca van Vleet en uw avond is compleet. Loungeroom ingericht, stukjes voorbereidt en televisie aan. Een aftrap van een stukje improvisatiecabaret. Hier en daar wat mislukt, andere ook weer geslaagd, we gaan er verder mee oefenen!
Rond half elf… is het toch echt weltrusten. Nou vooruit dan nog één keer : “Wie daar?!?!?!
Het is zondagmorgen, uitslapen wat een tijd het is al half negen, toch aardig van ons!Na een ontbijt met te veel keuze uit te veel soorten broodbeleg was het tijd om te gaan ontspannen. De beautysalon werd geopend en de kapsters stonden klaar. Er werd gestoomd boven kokend water, bananen geprakt tot overheerlijke gezichtsmaskers en aardbeien kort en klein gemept om het gezicht te reinigen. Bovendien smaakt het ook nog lekker als je het per ongeluk in je mond smeert! Het was een ontspannen ochtendje. Misschien voor sommigen wel iets te ontspannend. In de Fancy leeshoek vielen sommige oogjes alweer bijna dicht. Even in actie met zijn allen dus. Duw-trek-en-sleurspel, Hollandse leeuw en nog een paar “typische”padvindstersspelletjes moesten even gespeeld worden om het kampgevoel af te sluiten. Ik kan over opruimen ook nog meer zinnen spenderen, maar dat lijkt me niet nodig. Klokslag drie uur stonden we weer klaar bij de vlag. Bedankt Keka! Bedankt weer voor de regen en de zonnestraaltjes! Bedankt padvindsters, kabouters en Britt! Zien we jullie na de zomer terug?
Er kwamen allerlei leuke ideeën bij ons boven. Hele kampkrant online, alleen de wist je datjes of juist aan de hand van plus en min rondjes? Neee… het wordt het allemaal niet en zeker niet het eerste. We blijven lekker ouderwets met kampkrant op papier die je in je handen krijgt na de zomer.
Nu dan wat korte verhaaltjes en hopelijk ook plaatjes … als je denkt van hee bij dat verhaaltje heb ik nog wel een leuk kiekje mail het naar ons en dan kan het erbij op de site.
Zaterdag:Het was vandaag “Mooi Weer” , althans dat was de Spreuk van de Dag. Zowel mooi weer vanuit de lucht als “Mooi Weer” in de zin van ons geweldig mooie stekje in het Dwingeloose bos. Het kampje werd snel opgebouwd en dan konden er knakkies en brödjes gemaakt worden. Het kampterrein werd goed aangekleed, rijkendelen opgezet… wat een geluk, zo’n grote vrachtwagen van de DeliXL om alles mee te vervoeren.
’s Avonds was de grote intro van dit Sterrenmixgala, waar elk groepje haar song ten gehore bracht en vertelde hoe hun groepje was ontstaan.
Zondag:
De dag van de hike. Bepakt en bezakt, met Niels en Aafke voorop vertrokken de groepjes over het Dwingelderveld. Een lang recht stuk over de hei, werd door de meesten niet als heel spectaculair ervaren, maar het moest toch echt gebeuren. Uiteindelijk kwam iedereen uit bij het bezoekerscentrum waar er gevist werd op de larve van een geelgerande watertor… (en volgens mij mis ik nu een deel van het naampje van het beestje) Een eng “funzig” beestje, zoals een padvindster het zou noemen, die ook echt nog behoorlijk kan bijten.
Bij terugkomst was het vuurtje stoken en “alles en nog wat prut” eten. Als jullie je afvragen wat voor gekke taal die Mieke gebruikt, tja het komt toch echt allemaal uit de kampkrant….
Alles en nog wat prut maken was nog best een karwei, aangezien Manon even dacht dat ze van stuk hout gehakt moest maken… gehakt om op te eten, maar nee het hout moest alleen gehakt worden…
’s Avonds lekker chocomelk in een kringetje met een plus en minrondje en zo was er weer een dag voorbij.
Maandag:
Op de fiets en waar gingen we naar toe? Misschien duurde het fietsen op de heenweg daardoor langer, omdat de bestemming nog onbekend was. Halverwege kwamen er toch een aantal slimme padvindsters achter dat we richting Appelscha aan het fietsen waren. Maar wat we daar gingen doen? Duinen Zathe was de bestemming en dat was het vandaag ook voor een aantal basisscholen. Niveau basisschool was het misschien dan wel, maar we vermaakten ons prima. Met blauwe knieën krijgen in de botsauto’s en je gek zeulen om die bootjes weer bovenaan de waterglijbaan te krijgen. Het was ook echt een kunst om jezelf in een karretje van de rupsenachtbaan te wurmen, als je het een achtbaan mocht noemen. Op de terugweg een lekker patatje met Remia halfvol en dan weer snel verder fietsen. ’s Avonds lekker vrije tijd, drinken en slapen.
Dinsdag:
Zal ik jullie wat vertellen? Eigenlijk was het de bedoeling dat we vandaag naar Assen zouden gaan om te shoppen e.d. Maar goed. Het fietsen werd gisteren toch best als vermoeiend ervaren en om dan vandaag nog een keer zo fanatiek te gaan. We hebben nog wat programma’s opgespaard die her en der gecancelled waren dus de dinsdag kwam wel vol. En wel hempjes versieren voor jullie popgroep, leren catwalk lopen op grandioos mooie schoenen en een poster maken om reclame te maken.
’s Middag werd er lekker gedouched. Normale mensen doen dat zonder kleren aan, maar sommige padvindsters trekken daar speciaal hun bikini voor aan? Anderen roepen dat ze wel in de cementbak willen, dus vooruit dan doen we de cementbak toch vol? Zo ging Anne Michèle in de tobbe voor een lekkere wasbeurt.
’s Middags werd Dwingeloo onveilig gemaakt, met allemaal beige uniformen, en werd de supermarkt bestormd om zelfstandig een enigszins verantwoordde maaltijd bij elkaar te schrapen. De oudsten deden niet mee, want die gingen met Aafke en Mieke pannenkoeken eten in Pesse en daarna poolen in Hoogeveen. Terwijl de rest van de groep met Niels en hoogwaardig bezoek Clemens het culturenspel deden.
’s Nachts moest iedereen even zijn bed uit om kennis te maken met Queen Mob en haar hulpje Frik.
Woensdag:
Rustdag. Dus lekker uitslapen en niksen. Althans niksen, er werd veel gedaan. Kaartjes geschreven voor thuis, beetje rondgeshopt bij de buren en nog even naar Dwingeloo. Er moest een groepskiekje komen en natuurlijk weer boodschappen gehaald worden.
’s Avonds was er de Carlo en Irene Leef en Eet show. Een improvisatiekampvuur waarbij elke padvindster voor een leuk stukje insprong. Zo heeft Anne M de nieuwste make-up trends uitgetest gekregen, heeft Olga met Balkenende hülyeség gemaakt, Joanne haar hypnotiseerkunsten getoond en Lisette haar kunsten met een baton. De liedjes waren leuk verknipt en verplakt, al werden ze in de tent harder gezongen dan bij het kampvuur.
Donderdag:
Sterrendag. ’s Ochtends zijn we druk in de weer geweest om onze eigen Walk of Fame te maken. Handen in de verf en stempelen maar. Nu hebben we een mooi aandenken voor in ons lokaal! Snel de spullen pakken en naar het Planetron voor een rondomfilm met de naam: Solar Max. Een film die alles te maken had over onze grootste ster: De zon! En wat de zon allemaal voor invloed heeft gehad op verschillende culturen. Bij bosjes vielen er oogjes toe, op de heerlijke stoelen van deze cinema. Er was ook internet en dat werd bijna vechten. We hebben ons spoor achtergelaten door zoekavendel.nl als startpagina in te stellen.
’s Middags verder met beroemd worden; elk groepje zijn eigen prijs maken en handen afdrukken in het zand en volgieten met gips. Het was tijd voor het overheerlijke avondeten van spinazie met macaroni en kaas. Een potje rugby doet de benen en de geest goed voordat we weer naar het Planetron gingen. Dit keer voor een sterrenkijkavond. Waar je vooral veel fantasie voor moest hebben, maar ook doorzettingsvermogen om je ogen open te houden in zo’n donkere ruimte. De klapper van de avond; een kleine blik op Jupiter.
Vrijdag:
Alweer de laatste dag, terwijl de meeste het idee hebben dat het kamp net begonnen is, beginnen we vandaag al met alle restjes opeten en het kamp afbreken. Alles werd kleiner, platter, leger en rommeliger en zo hielden we alleen nog Rijkendelen over, een paar parasols voor de sfeer en laten we de Easy Up zo aan het eind van het kamp maar eens gebruiken, anders hebben we hem zo voor niks meegenomen. Na de lunch was het tijd voor vrije tijd en blijkbaar is Dwingeloo zo bijster interessant dat de meeste padvindsters weer naar het centrum vertrokken. Of was het toch omdat ze graag wilden weten wat Aafke en Mieke aan inkopen deden in de Aldi? Terug op het kampterrein rond vijf uur begon het voorbereiden van de BBQ. Eén groepje was verantwoordelijk voor de BBQ’s, eentje voor de fruitsalade en eentje voor de groentesalade. Saté, gyrosrol en frikadel van de BBQ in combinatie met de overheerlijke salades, ik kan alleen maar zeggen: verrukkelijk!! De BBQ duurde alleen allemaal wat langer dan gedacht dus voordat er was afgewassen en opgeruimd was het alweer aardig tijd. Voor de verandering begon de leiding dit keer eens met hun stukje: het kamplied. Helaas verstoord door een of andere weirdo. Er werden verschillende stukjes opgevoerd en de leiding kon niet stil blijven zitten. Een look-a-like Lama’s show a la Ezelshow, afscheid van de oudste padvindsters van dit jaar. Krijgen we nog een foto voor in het lokaal?? En natuurlijk niet te vergeten het Tribunaal, waar vele straffen zijn uitgedeeld.
Snel de legertent in en lekker hutje mutje slapen. Temperatuur was ondertussen aardig gedaald, dus kruip maar goed tegen elkaar aan! En zo ging het laatste nachtje in…
Al het snoep moest nog op… vervelend.
Zaterdag
Ja opstaan! Altijd leuk zo’n grote tent vol slaperige gezichtjes. Zoals al eerder een probleem was dit kamp, Rowan. Ik weet niet hoe het kind slaapt, maar ze doet het vooral overdwars (zodat anderen verdreven worden van hun slaapmatje) en erg diep. Dat je haar ongeveer kan uitkleden en verslepen voordat ze eens wakker wordt. Papa Meurs was al gearriveerd met onze lieve DeliXL vrachtwagen. De fiets even wegbrengen en dan ontbijten.Al het eten werd bij elkaar geraapt voor een uitgebreid ontbijt. Jiska had al ontbeten, gebakken ei geserveerd door Mieke en Olga, naar aanleiding van het Tribunaal. Tijdens het ontbijt was het aan Christa om te laten zien dat zij haar straf waar kon maken: Twee boterhammen eten met kaas. Het is gelukt!!
Verder kon er ontbeten worden met huzarensalade, nectarines, 7up, cola, icetea, paprika, sinaasappels, lollies, brood, twintig soorten beleg, pantoffelsalade, ontbijtkoek, enz enz. Alle restjes moesten op. Ondertussen kwamen de ouders al binnen stromen terwijl het enigszins nog een bende was op het terrein. Los slingerende, niet definieerbare, spullen en alles moest de aanhangwagen van de trekker weer in. Vrachtwagen geladen, auto’s vol… en dan maar hopen dat we alles en iedereen mee hebben genomen. (Alleen de voetbal dan… red.)
Bij aankomst in Bennekom was alles snel het clubhuis in. Hierbij concludeerde we zelfs dat we teveel hebben meegenomen: een zeil van de kampstaf. Dus als iemand nog in de buurt van Delft of Dwingeloo komt…. Ze willen het zeil namelijk wel op de één of andere manier terug hebben!
Nog even een yell voor papa Meurs en consorten en natuurlijk voor onszelf. En zo was het alweer tijd om te douchen en bij te komen.
Niets vermoedend verzamelden om zes uur de drie leiding(s/en) van de padvindsters bij Le Steak Bistro in Bennekom. Het zag er allemaal wel schoon en fris uit, maar of we allemaal even wakker keken? Het eten was in ieder geval lekker en we zijn toch met zijn drieën tot de conclusie gekomen dat het kamp voorbij is gevlogen, geweldig was, het weer het goed met ons voorhad. Een dikke NEGEN voor zoka 2006! (want tja… wanneer is het echt een 10?)
