Bosbasketbal en lekker snoepen
De tweede opkomst van het nieuwe seizoen stond meteen in het teken van een feestje. Een afscheidsfeestje. Aafke heeft na het zomerkamp besloten niet meer door te gaan als padvindstersleiding, omdat ze zich wil richten op de basketbalwedstrijden en hierdoor geen tijd meer heeft in vooral het voorbereiden van opkomsten. Na drie jaar padvindstersleiding bij het Zoeka Vendel te zijn geweest kan zij natuurlijk niet met stille trom vertrekken.
Anne-Michèle en Rowan de ceremoniemeesters van vandaag leidde het geheel in goede banen en hadden een opgezet plan voor de dag. Om twee uur kwamen de padvindsters bij elkaar om het één en ander voor te bereiden. Zo werd er, naar goed idee van Manon, een bosbasketbalveld aangelegd. Sangam werd versierd met ballonnen en slingers en al de zelfgebakken taarten, cakes en andere lekkere dingen werden uitgestald. Aafke had een uitnodiging ontvangen dat zij om drie uur welkom was, dus de leiding ging haar opwachten terwijl de padvindsters gespannen in Sangam zaten te wachten. Daar was ze!! Vol zenuwen, want dat is wel gek zo’n groep van twintig kinderen die je aanstaren.
AnneM en Rowan introduceerde het afscheidsfeest met een sketch wat ging over of basketballen of haar vlechten. Daar heb je echt twee verschillende outfits voor nodig. We gingen eerst het eerste doen. Drie teams van de padvindsters tegen het team van de leiding. En gelukkig won de leiding of was het niet eerlijk met die lange leiding? Iedereen had het zweet goed op het voorhoofd staan, dat we niet eerder op bosbasketbal zijn gekomen!! Het was tijd voor de eerste hap en snaaibeurt want er was zoveel lekkers dat we nog moeite moesten gaan doen om dat allemaal op te krijgen. Aafke staat ook bekend om haar eeuwige gevlecht. Dus nu was het tijd dat de padvindsters haar haar eens mochten gaan versieren. Met staartjes en vlechtjes zag Aafke er echt beeldschoon uit. Er werden nog wat sketches gedaan. Marjolein en Joanne hadden een Aafke-quiz voorbereid die werd gewonnen door Mieke en Inge.
Tijd voor Aafke’s grote wens: een tripstein alleen opzetten. Het mooie weer bemoeilijkte de omstandigheden en het zou dan ook wel een zware strijd worden. Er was een professioneel tentopzetteam bij de padvindsters samengesteld die de tactiek al had doorgenomen terwijl Aafke plotseling voor de uitdaging kwam te staan. Binnen tien minuten stonden beide tenten en als we dat gaan delen door het aantal personen dat heeft meegeholpen moeten we concluderen dat Aafke de grote winnaar van het tripstein opzetten was.
Na deze inspanning werd het tijd voor nog meer brownies, appelflappen en plakjes cake. Als laatste hadden we nog een cadeautje voor Aafke. Een bidon en een boek over koken uit je rugzak. Aafke, wij vonden het een heel leuk feestje. We hopen jij ook. Nogmaals bedankt voor de jaren inzet, gezelligheid en vlechtjes. Wie weet zien de padvindsters je ooit nog een keer bij de RSA terug.
xxx
De padvindsters klaarstoom cursus
BENNEKOM- Zaterdag 30 september jl. stond scouting Bennekom in het teken van het jaarlijks overvliegen. Het overvliegen is een bijzondere bijeenkomst waarbij de oudste leden van een leeftijdsgroep (speltak) afscheid nemen en naar de volgende leeftijdsgroep gaan. In totaal vlogen er zo’n 20 kinderen over naar een andere speltak.
Om twee uur stroomt het middenterrein voor het clubhuis in het Bennekomse bos vol. Vol met kinderen in uniformen en allemaal met dezelfde oranje-groene das om de nek. In kringen wordt er rondom de vlag een opstelling gemaakt zodat de opening van de bijeenkomst plaats kan vinden. Groepsvoorzitter Clemens Schellens neemt het woord en spreekt zijn lof uit over de vrijwilligers die elke week het scoutingspel weer mogelijk maken voor 150 kinderen. Hij probeert hierbij een nieuwe yell die niet helemaal lijkt aan te slaan bij kinderen als wel de ouders die om de grote kring staan.
Tijdens de opening zingen de verschillende leeftijdsgroepen een lied of hebben een ander ritueel. De scouts hijsen een vlag en zeggen de belofte op, deze is in jaren nog steeds niet verandert. Hopman Van Roekel zegt hierover dat je alles in zijn context moet blijven zien dus ouderwetse woorden zet de jongens tot nadenken over zaken van nu. Na de opening gaan we naar de jongens van zeven jaar die van de Bevers (de jongste speltak) overvliegen naar de welpen. Ze moeten een apenbrug op en deze overlopen door één touw boven en onder elkaar goed vast te houden.
De opkomst is laag. Schellens vertelt dat er normaal veel meer kinderen overvliegen, maar vooral bij de jongste leeftijdscategorie zijn er weinig meisjes en dat is wel jammer. Gelukkig zijn er genoeg meisjes van elf die de overstap maken naar de padvindsters. Er klinkt Afrikaanse muziek in het bos. Terwijl de meisjes om de beurt over een touw springen verlaten zij de wereld van de kabouters. Het heeft geregend en het regent nog steeds, maar toch moeten de meisjes onder een zeil doorkruipen en komen vol bladeren en zand uit voor een grote kookpot. Ze moeten een trappetje op en belanden in een kookpot. Padvindsters verkleed als Afrikanen met zelfgemaakte maskers roeren in de pot. Af en toe worden er wat ingrediënten bij de brie van kabouters gedaan. Zo staat er op een grote emmer paprika en vliegen vervolgens rode stukjes papier over de hoofden van de nieuwe padvindsters. Wanneer er zeven kinderen in de pot staan te sudderen is het overvliegen voor hen klaar en zijn ze klaargestoomd voor de padvindsters.
Al verschillende berichten kwamen tot mij dat ik vooral bij het laatste overvliegspektakel aanwezig moest blijven. Jongens en meisjes van vijftien jaar gaan over naar de laatste jeugdgroep, waar alles meer zelfstandig gebeurt. De leeftijdsgroep van vijftien tot achttien heet de Rowan- Sherpa Afdeling en de jongeren maken zelf hun programma onder toeziend ook van de begeleiding. Zo worden ze klaargestoomd voor het leidingwerk wanneer zij de leeftijd van achttien bereiken.
Herfstkamp Scout-O-Lympics
Dit stuk is speciaal voor onze lieve Rowan, zodat ze hierna weer weet wat we hebben gedaan
LUNTEREN- Het kampeerterrein in Lunteren stond op zaterdag 6 oktober weer vol met scouts. Een nachtje kamperen met sporters onder elkaar was het weekend van het scoutsherfstkamp waar ongeveer 250 jeugdleden uit de regio bijeenkwamen. Met hen was er een delegatie overgekomen uit China om te kijken wat deze sporters te brengen hadden aan nieuwe sporten voor op de Olympische Spelen van 2008. Scouts staan bekend als creatieve mensen, dus de organisatoren van de Spelen waren zeker op de goede plek tussen al deze scouts.
Na de grote klus van de techniek van tent opzetten, wat de ene scout beter af gaat dan de andere, werd er gezamelijk geopend in de zandafgraving. Weer eens wat anders dan de open plek op het jeugdkampeerterrein. Alle scouts waren voor deze gelegenheid gehuld in sportkledij of kleding uit het land dat ze vertegenwoordigden. Zo liepen er in de zon donzige pinguins rond, heuse sporters met joggingbroeken en kleine mensen uit Ieniemieniestan. Wij hadden onze zomerkampkostuums uit de kast gehaald en wie dat niet had had nog even snel een sporttenue gefixt. Samen met een ooglapje als een echte zeerover kwamen wij uit voor Tortuga! Tortuga aaarghhh…
Tijdens de opening van deze voorspelen in Lunteren kon de vlaggenparade niet ontbreken. Elke scoutinggroep had een bijpassende vlag gemaakt Ook een lied mag niet missen op een groot evenement als dit. De oren flapperden hard in de wind, want wie maakt er nu wat van dat Chineese gebral van die delegatie? De harde wind zorgde er ook voor dat de Chinese woorden de verkeerde kant opvlogen dus er werd niet goed geluisterd. De zon maakte het filmpje onzichtbaar, dus mistte we het grote spektakel van hoe de Olympische vlam door alle Neder-Veluwe dorpjes ging.
Na de opening was het tijd voor de verkiezing der spelen. Elke deelnemende groep had een spel bedacht. Een behendigheidssport, een duursport, een denksport offf… wat was de vierde ook al weer? Deelnemers speelden fanatiek mini-golf, rupsenrace, frisbee-rugby, ontrafelde geheime codes en deden andere spellen. De zandafgraving was een drukke bedoening de hele middag. Nadat een spel gespeeld was moest het team een score geven voor het gespeelde spel. Zo kon de delegatie uiteindelijk kiezen welk spel voor deelnemers het leukste is! In de pauze werd iedereen voorzien van een mooie witte band om het hoofd en zo konden de fijne kneepjes van Kong-Fui worden bijgebracht. Totale beheersing is nodig en pure (lompe) kracht gold voor sommigen.
Spelletje spelen maakt hongerig, dus elke speltak ging achter de hongerige buik aan kookte een (Chinees) maal. Gezamelijk met de vk maakten we overheerlijke bami waar van werd genoten. Vooral die satéstokjes en kroepoek, jam!
‘s Avonds zei de DJ van het Holland House af dus dat was balen zeg. Gelukkig werd er voor ander vertier gezorgd. Iedereen ging handelen in sporters, spelletjes spelen en zo zijn/haar aandelen opschroeven. Al snel stegen de koersen, maar het werd duidelijk dat het spel vaker gespeeld moet worden om enige tactiek bij te brengen bij de scouts, die vooral gingen voor de hoge koers in plaats van het tactisch handelen en zo veel geld verdienen. De bank rekende er op los en de bankmedewerkers zagen ‘s avonds nog dollartekens in de ogen.
De zon van de dag was al lang verdwenen en daarmee ook de bijbehorende warmte, dus het werd hoog tijd om het bedje op te zoeken.
De zondag stond in het teken van ochtendgym waarbij de één wat enthousiaster mee danste dan de andere. (gelukkig lieten wij nog een beetje zien hoe het hoort en helemaal die rare actieve leiding op de vroege morgen) Het gezamelijke ontbijt dat volgde nam gretig aftrek. Yoghurt met cruesli, een appel, een krentenbol en jus. Een goed gevarieerd ontbijt voor de topsporter. Dit was ook wel nodig want om niet gepakt te worden met drugs voor het volgende spel was wel wat energie nodig. Drugsrunners gingen van dealer naar post om zo zoveel mogelijk te smokkelen. Al liep het één en ander wat in het honderd. Was ik nu wielrenner of niet? Of toch politie?
Het spel liep ten einde en de Chinese delegatie was er uit. Er waren verschillende winnaars op verschillende onderdelen. Zo won de PM, de Langeberg pv, ??? (Wie nog meer??) Gelukkig won iedereen een beetje want elke groep kon een aandenken aan een gezellig weekend in ontvangst komen nemen. Op naar de Spelen van 2008 en het volgende herfstkamp!
De PV-leiding
Zaterdag 15 december was het weer tijd was voor onze jaarlijkse talentenjacht. Natuurlijk wilden wij ook graag zien wat voor talenten er in de verkenners schuilden en daarom hadden wij een gezamenlijke opkomst met de jongens. De talentenjacht werd gehouden in Kiva, dat voor de gelegenheid door de verkennerleiding was omgebouwd tot een theater. Inclusief podium, coulissen, een jurybank, een DJ-hoek waar Jorian zich de hele opkomst heeft schuilgehouden als huis-DJ en natuurlijk stoelen voor het publiek.
De jury bestond uit 3 bijzondere types, die in het dagelijks leven beter bekend staan als Clemens, Plien en Désiré. De talentenjacht begon met quiz door Niek, gevolgd door nog veel meer prachtige acts, die gepresenteerd werden door Gerard en Jaap. Zo hebben we genoten van een optreden van Nick en Simon (Jules en Q) die het gevoelige liedje ‘Pak maar mijn hand’ zongen, van Bert & Ernie en de zeer goed spelende kerstbal, van de datingshow van de Lama’s, van een prachtig dansje op “All I want for Christmas” en een act van de PV-leidings op toevallig hetzelfde nummer. Verder hebben we soms hard en soms nog harder gelachen om diverse moppentappers, hebben we ons verbaasd over spetterende goochelacts, hebben we onze hersenen gekraakt met verschillende quizes en zo kunnen we nog wel even door gaan. Iedereen had wel iets voorbereid en natuurlijk werd elke act afgesloten met een enthousiaste yell.
Na 2 uur lang allerlei acts te hebben gezien ging de jury in beraad, want er moest natuurlijk wel een winnaar uit de bus komen die er met de wisselprijs vandoor zou gaan. Dat leek nog best een moeilijke taak te zijn, want iedereen had enorm goed z’n best gedaan er iets gaafs van te maken. Eindelijk was de jury eruit en kregen we te horen dat er zelfs 2 winnaars waren! Maar eerst was het tijd voor het uitreiken van de aanmoedigingsprijs ‘Het talent’. Die ging dit jaar naar de kerstbal uit de playbackact van Bert & Ernie, vertolkt door Nienke, omdat zij zo goed kerstbal kon spelen. Daarna liet de jury ons niet langer in spanning zitten. De winnaars van de talentenjacht 2007 waren… Jules en Q als Nick en Simon en Janou en zus Rowan met hun dansje dat perfect gechoreografeerd was. Maar, vroeg iedereen zich af, hoe kunnen er nou twee winnaars zijn?? Daar had de jury wel een oplossing voor; het liedje van Nick en Simon kon namelijk volgens hen geweldig goed gecombineerd worden met het winnende dansje. Dit werd natuurlijk meteen uitgeprobeerd en het bleek inderdaad heel goed bij elkaar te passen! Nogmaals werden de winnaars beloond met een keiharde yell en dat was al weer het eind van de talentenjacht. Maar… gelukkig gaven de vier winnaars nog een keer hun optreden de week daarop tijdens het kerstfeest. Nu kon heel scouting Bennekom zien wat voor geweldige talenten er in onze Padvindsters en Verkenners schuilt en wie weet zullen we nog veel van ze horen…
(Suus)
Een hike lopen is al meer dan genoeg, maar wij mochten hem deze keer gaan uitzetten. En bij uitzetten hoort ook nalopen. Anne en Daphne hadden gezellig op de fiets de hike uitgezet en toen mocht ik hem nalopen…
Eerst ff een stukje fietsen, toen waren we al behoorlijk melig. En dan hiken maar! De eerste kruispunten klopten, maar daarna gingen we de hele andere kant op dan dat Daphne zei dus ik was al bang dat als zelfs deze route niet klopte, de rest van de hike al helemaal niet klopte. Onderweg kreeg Daphne ook nog last van haar voet, ze had nogal lang geschaatst. Daarom trok ze haar schoen maar uit en ging verder op haar sok. Na nog wat leuke acties en fouten in de hike, kwamen we bij de laatste route aan. Deze zouden we overnieuw doen zodat we beter bij het eindpunt uitkwamen. Je moet natuurlijk wel weer bij de fietsen uitkomen. Die route werd er alleen wel wat langer op! En toen konden we op de fiets weer naar Daphnes huis om de hike opnieuw uit te werken en droge sokken aan te doen, want die waren doorweekt, vooral die van Daph..
De zondag daarna, gingen Joanne en ik de hike nog een keer nalopen, want er zaten toch behoorlijk wat fouten. Deze keer mocht Joanne hiken. De hike klopte nu zo goed als dus ons hike was helemaal af. Op het uitwerken na.
En dat ging ik dus maar doen in de dagen die volgden. Na alle kruispuntjes en bolletjes te hebben gemaakt, kon de hike eindelijk naar Pauline zodat die een themaverhaal eromheen mocht gaan maken.
En toen was het de zaterdag van de hike. Om half 12 stond het kader, op een paar mensen na die het een beetje waren vergeten, op scouting om alles af te maken. De noodenveloppen werden gemaakt, de rondetassen gevuld en de mensen die op de posten moesten staan verzonnen nog snel de laatste dingetjes. Ook werd er drinken gemaakt en nog veel meer andere dingen klaargelegd. We waren er helemaal klaar voor. Nog even lunchen en toen kwamen alle pv’s. Openen maar! Een hoed op doen en toen stonden we daar met z’n allen naast de vlag. En dat ging helemaal goed. Wel leuk om je leiding met een baret op voor je te hebben staan!
Daarna fietsten we met de groepjes naar het beginpunt en bracht ik Joanne en Juliette naar hun post, tenminste dat was de bedoeling, eerst op het verkeerde veldje, toen vonden ze zelf het goede veldje, en dat bleek ook de verkeerde te zijn. Gelukkig liepen de pv’s daar ook langs. En daarna moest ik Pauline en Lisette ook nog ‘even’ naar hun post brengen. Dat was nog best een eind fietsen!
De groepjes waren onderweg, de posten waren bewoond en Rowan, Daphne, Anne en ik fietsten rustig rond in het bos en kwamen soms een groepje tegen. De eerste post kon al weg want daar waren beide groepjes langs geweest. Daarna ging het alleen wat minder goed! Het eerste groepje kwam maar niet bij die tweede post en ook het tweede groepje was onvindbaar. Dus Rowan en ik fietsten naar de post en begonnen samen met Daphne en Anne een grote zoektocht. Nienkes groepje was snel terecht en die konden weer verder na wat instructies alleen dat andere groepje was nergens te bekennen en dus belde Rowan na al heel wat gezoek op de fiets naar ze. Ze namen alleen niet op en ook nadat ik het had geprobeerd nam niemand op. Na zo’n drie kwartier zoeken vonden we het wel mooi geweest en hielden ons maar met het groepje dat nog wel liep bezig. Ook belden we Juliette en Joanne op om maar aan het einde te wachten op dat eerste groepje. Onderweg daarheen kwamen zij het tweede groepje tegen dus die waren ook weer terecht. Jammer dat wij alleen niet wisten dat zij al onderweg naar het clubhuis waren. Het was inmiddels half 5 en we namen het andere groepje maar mee naar de fietsen en fietsten terug naar het clubhuis. Daar aangekomen konden we sluiten en stroomden alle pv’s langzaam uit het clubhuis. Het kader had nog het een en ander besproken en ging toen op muizenjacht. Zover dat kon tussen het gillen en lachen door!
Het was een vermoeiende dag, aangezien we de hele tijd door het bos aan het crossen waren, maar we hebben het zeker weer leuk gehad!
(Marjolein)
DAG 1:
Op 2 februari was het dan eindelijk weer zover. Het jaarlijkse poolweekend brrrr. Want het was best wel fris, zeg maar koud, harde windstoten en soms zelfs regen. Nadat iedereen gearriveerd was en bepakt en bezakt, sprongen we met z’n alle (verkenners en padvindsters) in een vrachtwagen op weg naar een nieuw avontuur waarvan we niet wisten waar die naartoe zou gaan. Ja, ja wat was dat spannend, altijd weer een verassing waar je gedropt zal worden. Na lang gereden te hebben in de vrachtauto en stiekem gekletst wat eigenlijk niet mocht, kwamen we op de drop plek aan. Hier gingen de groepjes 1 voor 1 weg. Met de padvindsters groepjes liepen stoere mannen (Christiaan en Joost, Niels)mee (en een stoere vrouw, Aleida) om ze te beschermen En natuurlijk de gezelligheid.
Tijdens de lange tocht waarvan we wind en regen moesten trotseren hadden we gelukkig een post zodat we wisten dat we goed liepen. En natuurlijk de geweldig grappige plas pauzes. Maar goed, na lang lopen kwamen we aan op onze overnachtingsplek. Dit was op een boerderij maar niet in een tent, nee dit jaar was het in een hooiberg. Vet gaaf J Voordat we de spullen neer gingen leggen kregen we nog een lekker warm kopje soep om op te warmen. Hierna mocht iedereen een plekje opzoeken tussen het hooi en zich installeren. En zowaar begon het te sneeuwen, nou dit poolweekend kon dus niet meer stuk, wat een geluk, en een prachtig gezicht (inclusief besneeuwde verkenners die later aankwamen).
DAG 2:
Na een korte en koude maar gezellige nacht te hebben gehad was het tijd om weer op te staan en er voor te gaan. Dus de spullen werden weer ingepakt. Maar voordat iedereen vertrok aten we eerst nog wat boterhammen en een lekker kopje warme thee. Zo waren we weer klaar voor de terug weg. Het weer was prachtig vandaag, de zon scheen heerlijk, en je zag dat de daken waren bedekt met sneeuw van de afgelopen nacht. Toen de routes waren uitgedeeld gingen de groepjes weer 1 voor 1 weg. Halverwege de hike was er een post waar je een lekker broodje knak kon halen. Maar sommige groepjes kwamen geen eens langs de post omdat ze anders of verkeerd waren gelopen. Terwijl de leiding (Mieke) zo haar best had gedaan om de hike te maken. De hike op zaterdag was wel langer dan die van zondag dus iedereen kwam wat later aan dan we hadden gepland. Maar dat kon de boerenkool pret niet verpesten. Want tijdens de hike waren Mieke, Niels en Martine al lekkere boerenkool met worst aan het koken. Dus toen iedereen eindelijk aakwam konden we zo aan tafel schuiven en genieten van het eten. En nog even de tocht van de afgelopen dagen evalueren. Nadat iedereen z’n bord leeg had gegeten was het alweer tijd om naar huis te gaan. En om lekker in je eigen warme bed te gaan slapen, wat toch wel beter ligt dan in een hooiberg denk ik.
Saluutjes Aleida
O.R.W. 2008 Groeten uit de Rimboe
Het thema van de Onderlinge Rondewedstrijden van 2008 was de Jungle: groeten terug! Het lokaal was uitgedost als hele jungle. (met een verdwaalde olifant Ollie!! )
Het koken gebeurde dan ook een tikkeltje exotisch.
Hier zie je de vier themagroepjes van deze Onderlinge Wedstrijden in volgorde van winnen!
Eerste plek Amazonos
Tweede plek Bamboeroes
Derde plek Marpaya
Vierde plek Arendsoog
1e plek: Regionale Scoutingwedstrijden 2008
Vrijdag 11 april, na veel geregel enzovoort, gingen wij, de Amazonos, naar de RSW. Om 4 uur stonden we met z’n allen bij het clubhuis om de aanhangwagen in te laden. Rond vijven was dat gedaan en vertrokken we naar Lunteren. Aanmelden en ons kamp opbouwen maar. Tussendoor even wat eten en weer verder bouwen. Om half 10 gingen we in ons themakleding, die die avond uit een paar omgeslagen doeken bestond, naar de opening. Na de opening kon je nog wat drinken en daarna was het bedtijd.
De volgende ochtend was iedereen om half zeven wakker en gingen we dus maar aankleden. Om zeven uur mochten we de tent uit, dus nog even kletsen en dan weer hard aan het werk om ons kamp af te maken. Er waren een paar paaltjes te kort voor het kribvuur, maar verder ging het allemaal goed. Ook moesten we nog even foerageren en eten tussendoor en een lunchpakket maken. Rond half 10 was de dagopening, daar kregen we de overkoepelende opdrach en meteen daarna gingen we hiken. De hike begon natuurlijk met de uniforminspectie. We hadden 6 uur de tijd om de hike te lopen en een hikeverslag te maken. Na 3 uur lopen waren we al terug op het kampterrein en we hadden dus nog 3 hele uren de tijd om het verslag te maken. Op ons gemakje gingen we dus aan het werk. Ook de OKO werd gemaakt, een prachtig gekleid huisje met een nog mooiere kraleningang. Ruim op tijd leverden we het verslag en de opdracht in en gingen we ons kamp een beetje ordenen, want een zooi wordt het wel van verslagen maken en kleien. Om kwart over 5 mochten we beginnen met de themamaaltijd koken. Alle peultjes, courgettes, eieren en dergelijke waren goed doorbakken en ook de salade was klaar. Het toetje, die van banaan was gemaakt, had ietsje te lang op het vuur gelegen, maar zelfs die was heerlijk. Het koken ging dus ook wel goed, op af en toe wat stressen na. Daarna gingen we afwassen en konden we de rest van de avond relaxen. Op het centrale terrein kon je spelletjes gaan doen, zoals tafelvoetballen en limbodansen en ook kon je de badge van de RSW even kopen. En toen was het alweer snel tijd om in bed te duiken.
Zondagochtend, de laatste ochtend alweer, deden we rustig aan met opstaan. Even ontbijten, beetje opruimen, alvast je persoonlijke bagage inpakken zover dat kon en natuurlijk oefenen voor de themapresentatie. Half tien was de dagopening en daarna hadden we nog 10 minuutjes om ons voor te bereiden op de presentatie. Op ons blote voeten gehuld in doeken stonden we te wachten op de jury. We hadden niet echt tekst uit ons hoofd geleerd en wisten alleen maar de hoofdzaken. Het ging er dus een beetje chaotisch aan toe, maar op zich niet heel slecht. Na de presentatie snel weer schoenen aan, want het loopt toch niet zo prettig zonder en je krijgt het er ook behoorlijk koud van. Daarna hadden we alleen nog het postenspel. Het was de bedoeling om iemand uit te dagen en dan naar een post te gaan en te winnen. Die eerste twee puntjes lukte goed, dat laatste ietsje minder. Ook moest je natuurlijk zoveel mogelijk posten langs gaan. Met alle energie die we nog hadden(niet heel veel dus) hebben we er toch maar het beste van gemaakt, het is namelijk niet ons favoriete onderdeel. Na het postenspel gingen we lunchen en beginnen met afbreken. Dat afbreken schoot niet heel erg op, want we lachen plat op de grond van het lachen. Om 3 uur was de sluiting en dus de uitslag. Eerst natuurlijk een heel toneelstuk, die dan toch wel op je zenuwen werkt en daarna eindelijk de uitslag. We werden maar niet opgenoemd en ook de verkenners zaten nog steeds naast ons. En toen bleek dat we samen met de verkenners en nog een groep naar voren mochten en dat was natuurlijk al helemaal top. Maar toen wij tweede bleken te zijn en de verkenners eerste was het helemaal feest! We gingen naar de LSW! Na de uitslag gingen we alles verder afbreken en helemaal blij en moe terug naar het clubhuis. Daar laadden we de aanhangwagen uit en kregen we nog een lekker ijsje van de leiding. En toen naar huis. Het was super gezellig en we hebben veel gelachen!
Het was een gezellig opkomst, niet? Negen vriendinnen hadden jullie meegenomen. Vol zweet, tranen en modder gingen ze weer naar huis. Voldaan van de warmte, plezier en mueslireep.
Ze hebben kunnen proeven van duw-trek-en-sleurspel, kwallballen, kloven en een beetje stoken. Helaas mochten we niet stoken van de brandweer en om er voor te zorgen dat we onze stookvergunning mogen houden hebben we het vuur gestaakt. Helaas.. Want het ging heel erg goed zo koken op een stammetje. Gelukkig heeft iedereen wel kunnen genieten van het voorbereiden: kloven, hakken, zagen…
Een sluipspel door het groene bos tot besluit en toen was het zoeka-liedje alweer uit. En dat is best raar als je voor het eerst een opening of een sluiting ziet op scouting. Alle tradities wennen, als je niet beter weet wordt het vanzelf normaal.
Hopelijk zien we jullie weer een keer terug, gezellig!
19e plaats Landelijke Scoutingwedstrijden
Met de tweede plek op zak in de regio Neder Veluwe mochten Marjolein, Anne-Michele, Daphne, Brigitte, Lisette, Inge en Kimberly dit jaar naar de Landelijke Scouting Wedstrijden (LSW) in Baarn. Op het scoutingkampeerterrein Buitenzorg kwamen in het Pinksterweekend 104 groepen bij elkaar uit heel Nederland. Hutje mutje werden de tenten opgezet en plaats genomen in de kampvuurkuil tijdens de vele gave kampvuren en themapresentaties. De meiden hebben het heel gezellig gehad!
Een geluk bij een ongeluk…
We hebben zon gehad, regen en kei en keiharde onweer! Wat een geluk hadden we afgelopen weekend met het kennismakingskamp. Eigenlijk zouden we midden op de Edese Heide kamperen, maar door een wc-probleem kon dat geen doorgang vinden. Een primitief onderkomen in het Bennekomse bos werd tijdens ernstige onweer toch maar snel verruild voor het vertrouwde clubhuis.
Zaterdagochtend om 10 uur verzamelden zich dertien padvindsters en 3 padvindsters in spé bij Sangam. Blouse in de broek, want ja zo openen wij nu eenmaal. Nieuwe rondes maken, hike bekijken en fietsen maar. Vandaag hadden we ook speciale kennismakingsleiding in de vorm van Olga, Christiaan en Joost. De heren hadden een hike gemaakt en zorgden op de hei voor een vliegerprogramma. Helaas bleef de wind uit, dus werd de fiets beklommen en de pedalen goed rondgetrapt om zo wat kunstmatige wind te produceren. Na een dagje hiken was het kribvuur bouwen en fikkie stoken. De wind begon nu al wat aan te zetten en de lucht te betrekken.. wat zou dat voor een weer betekenen voor vanavond? Het eten bestond uit overheerlijke rookworst, gebakken aardappels en wat wokgroenten.
De aardappelschijfjes werden door sommigen gekookt, ik weet niet of dat wel zo smaakte.. De leiding had een nieuw soort kribvuur met aanrechtblad gemaakt en dat beviel voortreffelijk. Die houden we er in! Na wat smullen even bijkomen, afwassen en een smokkelspel spelen terwijl het langzaam donker werd en het al begon te rommelen in de lucht. Toen het uiteindelijk begon te regenen besloot een driekoppig leiding team de primitieve onderkomens maar even goed te inspecteren en nog een zeil er over heen te spannen. Het regende al flink, maar toch lekker de slaapzak in. Totdat het flits klabam was, de tussen liggende seconden waren niet te tellen en de stroom viel binnen uit.
Suus en Mieke besloten de reddingsbrigade van de Titanic te gaan spelen en zo voelden zij zich ook. In de stromende regen werden de padvindsters en kabouters uit hun schuilhutjes getrokken om binnen even wat bij te komen terwijl het buiten door onweerde en bliksemde. Met twee mannen erbij konden de matjes worden aangesleept en uiteindelijk worden geslapen in de beverruimte. En daar gingen de kilo’s snoep!! Die moesten achterblijven in de tent buiten. Tot het wat rustiger werd en we jullie even wilden plezieren, inmiddels was het waterniveau gestegen tot boven de bergschoen dus leiding met natte voeten….. voor snoep.. belachelijk natuurlijk! (Maar we gunnen jullie wel je suikers zo middenin de nacht!)
De volgende morgen de schade bekijken. Hier en daar een nat kledingstuk, maar iedereen kon zich nog kleden. Zeilen uithangen, wat lompe spelletjes spelen, knieën verdraaien en wat schrammen oplopen. Zand in de bilspleet is lekker. Na ruig Hollandse Beren was het tijd voor het leukste programma van het kamp: wc’s poetsen en gangen vegen. Iedereen kon na het sluiten weer naar huis. Voor een paar kabouters was het kamp heel erg zwaar, maar wie weet wendt het een beetje na een dagje slapen en zien we jullie allemaal volgend jaar terug. En dan te bedenken dat we eigenlijk op de Edese hei zouden slapen, maar omdat we niet op tijd een dixi konden regelen ging dat niet door. Met deze onweer was niemand daar rouwig om. Een geluk bij een ongeluk is!
Ouders vermijden we bij de padvindsters eigenlijk het liefste zoveel mogelijk. “Mam, je zeurt. Pap ik kan dat zelf!”Tsja daar schijnen ouders soms ook wel goed in te zijn. Want bij de padvindsters gebeuren soms dingen waarvan ouders wel even achter hun oren krabben. “Kan mijn dochter dat wel met zo’n grote rugzak lopen?” “Waarom loopt er geen leiding mee? Wie let er dan op mijn dochter?”
Ouders. Als we ze niet hadden hadden wij geen padvindsters, dus wij zijn ze hartstikke dankbaar. Ouders zijn gezellig. Merkten wij tijdens zomerkamp 2007 bij een afscheidslunch. Dus dacht de leiding laten we dat nog een keer doen. Het zomerkamp was geen optie dus deden we het de laatste opkomst van het seizoen. Leuk, gezellig! Moeders op open nette sandaaltjes. Leuk! Dat kan toch niet op scouting? Nee, want dan gaat er wat gebeuren en zo vertrokken ouders, broertjes en Shanti (hond van Anne-M) het bos in. Door opdrachten te vervullen konden extra ingrediënten op het kale hamburgerbroodje worden verdiend.
Zo legt een padvindster haar ouder uit hoe een kompas werkt: “Hier heb je een kompas. En als je dan 239 graden moet dan stel je hem dus in op 23,9. En dan moet die pijl tussen de streepjes en dan moet je achter het doosje van het kompas aan”. Jaja.. wij hebben nog nooit zulke snelle kompasuitleg gehoord. Dat zouden we eens moeten proberen bij de eerste jaars padvindsters. Misschien werkt het, want de ouders kwamen allemaal terug. En dan was het bakken geblazen. Een hamburgerbroodje beleggen en daarna smullen maar. Iedereen had wat lekkers meegenomen. Zo was er pizza, pannenkoeken en cake. Bosbessenijs toe, daarvoor hebben de padvindsters een uur op de knieën gezeten. Het was een geslaagde tussen-de-middag.
Tot het zomerkamp en fijne vakantie allemaal!
Kaderweekend – Big Bag Challenge
Het weekend van 14 juni was er weer kaderweekend…
Maar voordat we op kamp konden moesten we een puzzel oplossen om te weten waar we die ochtend moesten verzamelen. We stonden zaterdag ochtend om half elf allemaal op het station (we hadden inmiddels uitgevonden dat we daar moesten verzamelen), daar kregen we nog allemaal dingen om in onze tassen te doen: pannen, EHBO-doos, GPS en lepels. En alle mobiels behalve die van Marjo werden ingenomen. We werden steeds zenuwachtiger, want we wisten niet wat er ging gebeuren en Suus en Mieke zaten de hele tijd te giechelen. Uiteindelijk moesten we om 11 uur in de trein naar Arnhem. Toen we in de trein zaten werd er omgeroepen waar we heen gingen en daarna ging Mieke verder: ‘Hier een speciaal bericht voor de padvindsters uit Bennekom, door deze hele trein hangen enveloppen, jullie doel is om deze allemaal te vinden. En voor de overige passagiers; houd uw armen en benen binnenboord en kijk uit voor uw hoofd, want er komen nu 7 gillende padvindsters voorbij gerend.’ We hadden de tijd tot we bij het station in Arnhem waren. We hadden alle enveloppen op drie na, en toen we op het station stonden kregen we er nog een. We stapten over op de trein naar Nijmegen en bij Lent werden we eruit gezet. Toen we de trein uit waren kregen we een sms van Suus, we moesten envelop 6 openen, daarin stond een coördinaat waar als het goed was een huis met nummer acht stond. Toen we bij het huis aankwamen moesten we de naam van het huis sms-en en kregen we te horen welke envelop we nu moesten openen. We moesten allemaal dingen in Lent opzoeken en als we daar bepaalde letters van namen konden we een woord puzzelen.
De tijdslimiet was eigenlijk een uur, maar we hebben er wel twee uur over gedaan, we moesten naar het Valkhof. Dus liepen we over de brug naar Nijmegen naar het Valkhof. We moesten weer een envelop openen en daar stond in dat we in het museum naar een schilderij moesten gaan kijken en het filmpje dat erbij hoorde, we moesten dan naar het gebouw dat op dat schilderij stond. We hadden geen geld bij ons, dus hebben Marjo, Juul en Daphne zonder rugzakken gevraagd of ze erin mochten. De rest bleef buiten bij de rugzakken. Op het schilderij stond de kerk dus daar zijn we heen gelopen. Daar stond Suus op ons te wachten en we moesten vragen over het filmpje beantwoorden, we hadden meer dan de helft goed dus we mochten kiezen uit of 15 strippen voor de bus of 4 euro voor het avondeten. Een paar mensen hadden zelf strippen dus we kozen voor het geld, we kregen ook nog een pakje lucifers om te ruilen. Dus we gingen avondeten kopen, het werden broodjes frikadel met sla en als toetje kersen en appels. We moesten het allemaal weer zelf meesjouwen. Toen kregen we weer een opdracht, we kregen een tekst waarin de hele tijd een naam was weggelaten, dit bleek Karel de Grote te zijn en dus moesten we naar het Karel plein en vanuit daar naar het station. We namen de bus naar het Goffertpark waar toevallig Tokio Hotel die avond zou spelen. Toen moesten we envelop 10 openen, daar zat een hele oude en grote mobiel in met uitschuif antenne (denk aan Bassie & Adriaan). We moesten eerst nog de simkaart vinden, en toen de voice memo beluisteren, wat erg moeilijk was, want er was net een bruiloft aan de gang een eindje verderop. We moesten naar het NEC stadion en daar was Suus weer. We vonden nog een paar enveloppen die samen een kaart vormden, we moesten nu helemaal naar het scouting terrein lopen en Suus ging met de bus. Toen we s’avonds om 8 uur aankwamen op het kamp terrein gingen we koken en de tent opzetten. Na een wedstrijdje kersenpit spugen verzamelden we nog snel hout voor een kampvuurtje. Het was heel gezellig en we kregen nog een mini-toneelstuk over het zomerkamp.
De volgende ochtend moesten we heel snel afbreken en opruimen want we hadden een ‘afspraak’ met iets. We wisten niet wat. We werden in Nijmegen bij een pleintje gedropt terwijl Mieke de rest nog ging ophalen. Suus wou heel graag dat we gingen raden wat we gingen doen, dus deden we dat. We hebben van alles gevraagd en uiteindelijk raadden we het, we gingen steppen door Nijmegen. We kregen een route met opdrachten, maar uiteindelijk zijn we gewoon van alle heuveltjes af geracet. Daarna was het supergave kamp alweer afgelopen en ging de helft met de auto en de helft met de trein naar het clubhuis.
Het zomerkamp is inmiddels weer achter de rug. Acht dagen verbleven de padvindsters van Scouting Bennekom in Harderwijk.
Zestien vrolijke meisjes op een rij.
Spannende momenten werden er beleefd op de Nunspeetse heide. Er werd kou geleden in het buitenbad bij 12 graden en lekker geroetsjd van de opblaasbare glijbaan binnen.
Een paar opmerkingen zo die het kamp typeren:
“Pantoffel.. gek woord Pantoffel.”
“Wij gaan naar Walibi, wij gaan naar Walibi…. ”
“Lisette, zitten.”
“Niet alweer bokje springen? toch?”
“Paulien wil jij even die naaktslak verwijderen?”
“Wat een rage, die lange heren/dames zwembroeken. En dat altijd elke dag.”
“Stampot rauwe andijvie. Dat is echt dik lekker.”
“Ik wil zon, zon, zon. En palmen in mijn achtertuin.”
“Vet cool gaaf, vet cool gaaf. …. want ik ben zo braaf ”
“Maar in het boek gaat het helemaal niet zo. Dan doet Stach… ”
Het zomerkamp van 2009 wordt jullie gepresenteerd tijdens de opkomst van 23 september. Wees er bij!!!
