Dit seizoen bestaat het Zoeka Vendel uit 17 padvindsters.
Bovenste rij staand: Kirsten, Moriah, Angelika, Marin, Marijke, Manon, Lotte.
Voor hen staand: Madelon, Marit, Naomi en Senta
Zittend: Alisha, Ilse, Anniek, Valerie, Roos en Lindsi
Het leidingteam bestaat dit jaar uit Christiaan, Olga, Marjolein, Daphne en Mieke
We zijn dit seizoen met de padvindsters fanatiek begonnen. Na een slaapfeestje op vrijdagavond/nacht, gingen we zaterdagochtend vroeg naar Arnhem. Onder leiding van vier deskundigen leerden we in zes uur de beginselen om een echt ‘Living Statue’ te zijn. Grimeren, mime, acteren en oefenen om levend standbeeld te zijn hoorden er bij. En onderschat het niet. Stilstaan is een hard job!
Zeker als je een beetje zenuwachtig bent, een tikkeltje onzeker of uitzicht heb op een andere padvindster in een gekke houding is het soms lastig je lachspieren onder controle te houden. We waren opgedeeld in twee groepen. De eerste groep ging grimeren, waarbij we aan de slag gingen met waterverfschmink, haarlak, tandenborstels, sponsjes en noem allemaal maar op. Er kwamen verschillende zeer bijzondere creaties uit. Kijk eens bij de foto’s naar de geschminkte gezichten. Helaas bewegen de foto’s niet, anders hadden we de poppenogen van Angelika graag met jullie gedeeld!
Bij mime volgden we elkaar.. jij bent de doek.. en als de doek over de grond gaat. Ga jij dus ook! Het was een gek tafereel om naar te kijken en de oefening werd al snel omgedoopt tot ‘ de voodoo doek’. Na 6 uur acteren, inleven, uitvergrootte emoties en nog veel meer stapten we de weer de ‘levende’ wereld in. En of je als scouts nog niet voldoende belangstelling hebt in een stad, kwamen we nu aan aandacht zeker niks te kort! Het was een leuk weekend en we hebben nu nog meer zin in het nieuwe seizoen!
De foto’s van het geslaagde weekend vind je hier.
Het mocht dan wel verstikkend warm zijn, dit onthield de padvindsters er niet van om op 3 september de Airbornemars te gaan lopen. Maar liefst 15 km liepen zij in een lange stoet van wandelaars, omringd door muziekkorpsen bij een temperatuur van ruim 32 graden. Na ongeveer 4 uur wandelen – met een korte lunchpauze- was de finish in zicht. Achter OBK Bennekom vonden we de eindstreep. Een prestatie weer om trots op te zijn, zeker gezien de temperaturen.
Om 10 uur verzamelden we op het clubhuis, helaas waren er op het laatst nog wat afmeldingen. We gingen uiteindelijk met 9 padvindsters en drie leiding op de fiets naar Oosterbeek. Hier bleek het nog lastig te zijn om een plekje te vinden voor onze stalen ros. En toen moesten we nog de start zoeken, dit was ingewikkelder dan je zou denken bij een wandeltocht waar ruim 34.327 mensen aan deelnemen. We waren ook niet de enige Scoutinggroepen. Er waren ook scouts uit Apeldoorn, Nistelrode, Zutphen en Westervoort. Ook van dichterbij waren de scouts gekomen, uit Lunteren, van de Jan Hilgers uit Ede en de Emma uit Renkum hebben we gezien.
Bij de start werden we omgeroepen. Moriah en Olga hadden daarvoor speciaal ons groepsnummer opgespeld gekregen, zo namen we het defile af. Alleen kon de meneer ons niet zo snel op de lijst vinden. Gelukkig sprong Christiaan even over het hekje om de meneer op weg te helpen dat het hier ging om de padvindsters van Scouting Bennekom. Na een uitbundige “wie daar?” begon de tocht. We hebben niet geteld hoeveel stappen er in 15 km gaan, het zullen er wel veel zijn. Het ging ook af en toe goed bergop en -afwaarts, wat het niet makkelijker maakte in de hitte. Onderweg stond de brandweer om ons even te ‘blussen’ en er waren wat behulpzame Oosterbeekers die hun tuinslang beschikbaar stelde om ons water bij te vullen.
Al met al was het voor ons allemaal een bijzondere ervaring, wie weet volgend jaar weer!
Hooggeeerd publiek! Ik stel aan u voor de nieuwe padvindsters van dit seizoen: Naomi, Ilse, Alisha, Madelon, Marit en Anniek.
Met een hoge hoed op stond Christiaan als een heuse spreekstalmeester in de ring van ons Zoeka Circus. Speciaal voor het Overvliegen is dit Circus naar Bennekom gekomen. Zouden de oudste welpen het aankunnen om in ons circus te werken? Het thema past op zich zeer goed bij de padvindsters, want bij de meiden tussen de 11 en 15 jaar is het soms ook echt een circus!
De dag begon met gezamenlijk openen onder leiding van de nieuwe voorzitter van de groep Marijn. Daarna vlogen de bevers over naar de twee welpengroepen. Er gingen veel welpen over dit jaar. De meisjes kropen de grotten in richting de jungle. De jongens namen de vertrouwde touwbrug naar de jungle. Bij ons was het dus circuspret. Iedereen had verkleedkleren meegenomen en de hele ochtend was er met een groepje geknusteld en gepionierd aan het Zoeka Circus.
Alisha en Ilse moesten zich bewijzen op de evenwichtsbalk. Anniek en Marit verdwenen tijdens de verdwijntruc van illusionist Senta en Naomi en Madelon werden clowns en sprongen bij Valerie door de brandende hoepel.
Na de vele circusdeuntjes was het tijd om afscheid te nemen van Kimberly, Christa en Paulien. Zij vlogen over naar de RSA om vanaf nu door het leven te gaan als Sherpa. Zij gaven de leiding nog een mooi afscheidskado, wat nu een mooi plekje heeft in Sangam. Natuurlijk had de RSA het de aankomende leden niet gemakkelijk gemaakt. Ze moesten over een hoge buikschuif, vervolgens met handen en voeten aan een verkenner door de drek. Wat stinkende eieren erbij en je kan een goed soepje trekken van de meiden! En zo namen we afscheid van de meiden.
Bij de padvindsters gingen we snel drinken en opruimen zodat we nog het Grote Stress spel konden spelen. Natuurlijk werden de rondes bekend gemaakt, deze vind je hier ook op de website. Tijdens het Grote Stress spel werd er een beroep gedaan op het organisatievermogen van de nieuwe rondeleidsters. Dit was soms nog best een uitdaging als je zes spellen tegelijk te doen krijgt.
Meer foto’s van het overvliegen vind je hier.
In het regenachtige weekend van 8 en 9 oktober, net toen de tweede zomer plaats maakte voor de echte herfst gingen de padvindsters vol moed op het jaarlijkse regio herfstkamp in Lunteren. Door weer, wind en stortbuien fietsten de meiden naar het jeugdkampeerterrein in Lunteren. Altijd lachen, doorzetten!
Na de fietstocht zette de meiden de tenten op, en dat was nog best een heel gedoe. Gelukkig liep de leiding net zo hard te klungelen bij het maken van een goed afdak wat ons het hele weekend droog zou houden. De tenten stonden net toen we naar de opening moesten… er waren niet heel veel groepen uit de regio maar het was wel een heel knus clubje. De middag werd begonnen met een postenspel waarbij de scouts een joker konden winnen voor de Highland Games van morgen. Tent M deed het heel goed en leverde als tweede de stempel uhh.. stickerkaart in en won zo een joker voor de volgende dag. Het andere groepje deed het wat rustiger, maar niet minder gezellig, aan.
Tijd om te koken! We kregen ingrediënten voor een prei-wokschotel. Het was niet heel veel, maar we begonnen met volle moed aan de kookklus. Inmiddels hadden we van Geert – Scouting Lunteren- een vuurkorf gekregen en gingen ook een heel aantal padvindsters aan het hout sprokkelen. Zo hadden we een lekker vuurtje om ons bij op te warmen.. mmm… dat is wel lekker bij dit gure weer! Af en toe werden er wat artikelen/materialen geswopt met de buren uit Herveld-Andelst wat het kamp toch weer het regionale tintje gaf. Kunnen wij van jullie een zaag lenen? Ja, als wij van jullie de zout en peper mogen als het kan.. en zo werd er wat op en neer gelopen.
Bij het verdelen van het eten bleek het toch allemaal wat te weinig de leiding at met zijn drieën een kleine schep eten en dacht hier kunnen we niet op leven. Olga vertrok naar de Lunterse snackbar om nog een lekker toetje te scoren. Patatjes.. het echte zaterdaggevoel!
‘s Avonds speelden we een avondspel in de zandafgraving. Het was een heldere avond. Als je omhoog keek kon je onder andere de Grote Beer en Orion zien. In de afgraving lagen gekleurde lichtcirkels, op deze plekken was je vrij van de tikkers (rondrennende, zwetende leiding!). Op de verschillende posten kon je een hint krijgen van een coördinaat. Uiteindelijk zou het coördinaat de scouts brengen naar de plek waar het lek in de meer van Lochness zat, en dan wisten ze waar ze de stop in konden stoppen om er voor te zorgen dat het meer niet leeg zou lopen. Maar of het themaverhaaltje is aangekomen? Uiteindelijk kwam ook aan het spel een einde en gingen we terug naar het kampterrein. Hier schoven we aan bij het kampvuur bij het Houten Hes van Scouting Lunteren. Er werden verschillende liedjes gedaan en yells geschreeuwd. Uiteindelijk hebben we samen met de scouts van de Jan Hilgers en de regio-organisatie een piri-piri-party gehouden. Dit was natuurlijk zoals altijd heel erg leuk. Als laatste van de regiogroepen gingen we naar de tent.
De volgende ochtend was het weer vroeg dag, tijd voor de Highland Games. Na de diverse Schotse sporten, natuurlijk beoefend in schotse kledij was het al weer tijd om af te breken en op te ruimen. Dit ging ietsjes sneller dan het opbouwen van de dag er voor, maar was nog steeds geen plekje in het Guinessbook waard. Snel een lekker gesmeerd boterhammetje naar binnen rond het kampvuur en dan snel weer op de fiets naar Bennekom. In een razend tempo hingen we met zijn allen de kletsnatte modderige zooi uit en dan kon iedereen weer naar huis. Voor sommige, verkleumde padvindsters, was dit een zeer fijn idee.. Maar zoals altijd waren sommige meiden niet weg te slaan. En dat zien we altijd maar als een compliment.
Sinds afgelopen zaterdag is het seizoen echt begonnen. Nu zes nieuwe padvindsters hun belofte hebben afgelegd zijn we allemaal weer officieel padvindster! Met twee nieuwe leiding er bij is het Vendel weer klaar voor het seizoen. We hebben er zin in!
Ik beloof mijn best te doen
een goede padvindster te zijn
bewust het goede te zoeken en te bevorderen
iedereen te helpen waar ik kan
en me te houden aan de padvindsterswet
Jullie kunnen op mij rekenen!
In het koude en mistige weekend van 19 en 20 november stond het kader klaar voor Big Bag Challenge III. Dus dat betekent rugzak op, goed op tijd komen en vele (gekke)opdrachten.. Om half 9 stonden ze nog met het slaap in de ogen op station Ede-Wageningen. Waar Suus en Mieke het een en ander hadden bedacht…
De trein naar Amersfoort moest gehaald worden en daar gingen de dames hoor, rustig in de rij bij de servicebalie, want anders heb je geen treinkaartjes. En strak op tijd stapten ze met alle rust in. Eenmaal neergeploft kon er niet gezeten worden. De machinist riep om voor de padvindsters dat zij enveloppen moesten zoeken, dus maar weer in de benen. En dat om 9 uur, dus dat ging niet heel erg snel. Uiteindelijk moest er een envelop open gemaakt worden, waarin een puzzel verstopt zat. De puzzel bestond uit vragen die gingen over dingen uit de jaren ’80 en ’90. Voor de bedenkers een eitje, maar voor onze eind jaren ’90 deelneemsters toch knap lastig. Gelukkig zit je in een trein nooit alleen, dus toch maar met het schaamrood op de wangen vragen stellen aan de andere treinreizigers. De vragen deed veel stof opwaaien bij de reizigers, want tsja dat oranje leeuwtje tussen de reclameblokken door op de publieke omroep schrijf je dan Loekie, Loeki of misschien zelfs Loukie?
Aangekomen in Amersfoort lag er bij de VVV een opdracht klaar, er werd wat over en weer gesmst met de mobiel van de leiding en het pv-team. Uiteindelijk moest er een vlot gepionierd worden, maar dat lukte niet zo maar. Eerst eens lasso werpen om de ballonnen uit het water te krijgen dan maar. Of gewoon een uurtje op de stoep zitten om inspiratie op te doen? Uiteindelijk werd er iets in elkaar geknoopt en dat zat op zich best goed vast.. alleen de tonnen.. ai ai die zaten niet vast. Dat leverden Manon en Marijke een nat pak op. Gelukkig mochten ze onder de droogkap bij de kapper aan de kade.
Na een stukje struinen door de stad leidde de tocht uiteindelijk naar de dierentuin en door de mooie duinen van Soest. In Soest stapten de meiden op de trein, samen met een Willy poster, die eigenlijk gewoon in de envelop bleef. Helaas, hierdoor werd de volgende opdracht een stuk lastiger. Het was inmiddels alweer donker toen het kader aankwam op Baarn station. Daar duurde het precies 32 minuten (de Christiaan theorie klopte) voordat de padvindster in actie kwamen en eens het station gingen onderzoeken en de leiding vond in de overheerlijke warme stationshal. Na het beantwoorden van een paar vragen mochten er een paar tassen worden ingeleverd. Snel gingen de dames op pad, op zoek naar het kampterrein en Buitenzorg werd snel bereikt. Daar werd de tent in het donker opgezet terwijl de lieve leiding zich ontfermden over het avondmaal. Superlekkere Scoutingmacaroni en dat ging er in als zoete koek. Het was ook al ruim 9 uur geweest, dus mmmm… lekker eten.
Toen het kampvuur langzaam doofden was het toch echt tijd om de slaapzak op te gaan zoeken, zodat iedereen het nog een beetje warm hield ‘s nachts. Precies om 00:00 uur werd de leiding nog even wakker want er klonk heel hard “Lang zal ze leven” uit de groene pv-tent aan de andere kant van het veld. “Gefeliciteerd Moriah, 15 jaar alweer!”
De volgende morgen was er daarom ook een overheerlijk ontbijt met warme thee, chocoladetaart en appeltaart. Met kaarsjes (niet eetbaar).
Snel de spullen, die kletsnat waren van de mist die ervoor zorgde dat je niet meer dan 1 m kon zien, inpakken en wegwezen. Op naar Hilversum. Hier brachten we nog een bezoekje aan het Beeld&Geluid Experience. We waren even de nieuwslezer, even die geweldige presentator of super artiest. We hebben leuke filmpjes gemaakt en erg hard gelachen, maar ook heel erg moe van de koude nacht. Met zijn allen weer het busje in, en op naar Bennekom waar iedereen thuis werd gebracht. Net een echt kinderfeestje!
Er ging weer een heel blik open zaterdag… een blik Talenten!
Over het ene talent was iets meer nagedacht/ aandacht aan besteedt dan aan het andere talent. Maar ja, talent heb je altijd. Onder de charmante leiding van Olga en Mieke en met de vakkundige jury Lianne, Marijn en Desiree werd het een gezellig en knus middagje in Sangam. De padvindsters en verkenners deden samen de opkomst, wat zorgden voor Myth Busters II, moppen tappen, mini-playbackshow acts, trompet geschal en allerhande dansjes. Zie voor wat leuke impressies de foto’s hieronder.
Van boven naar beneden:
1. Rowan, Menno en Michiel met hun goocheltalent,
2. De vakkundige jury; Desiree, Lianne en Marijn.
3. Marijke & Manon met hun 20 sec. of fame.
4. En hoe oordeelt de jury over de act van Alisha?
5. De drie winnaars van de talentenjacht van 2011.
Op 3 december kwam de Sint weer naar het Bennekomse bos aan de Selterskampweg, maar wat bleek? Veel te weinig pepernoten meegenomen. En toen? Toen waren er de padvindsters die snel een primitieve oven in elkaar bouwden en aan het bakken gingen. Ondanks de regen en vele modder was het een zeer geslaagde opkomst.
“Hoera, een jongen! Gefeliciteerd!” En dat wordt gevierd met lange vingers met muisjes: natuurlijk! Dat was smikkelen en smullen voor de bezoekers op de Dickens Markt in Bennekom. En de padvindsters? Die moesten stil staan.. en soms duurde dat wel erg lang.
Op 10 december waren we nog hard aan het oefenen. Hoe zouden we het stukje precies doen, welke kleding en attributen hebben we dan nodig en hoe zal de kerststal er uit zien? Uiteindelijk was er een plan en op vrijdag 16 december was het zo ver. Angelika, Marijke en Lotte waren op tijd. Samen met leiding Marjolein en Mieke begonnen ze aan de bouw van de kerststal in het dorp. Langzaamaan druppelden de padvindsters binnen en werd het alsmaar gezelliger en ging het werktempo omlaag. (Laag werktempo, betekent gezelligheid) Maar de stal moest af, anders hadden we geen tijd meer voor overheerlijk eten op het clubhuis. Dus werd de stal afgerond met een zeil over het dak en wat groen, geleased uit ‘ons’ bos.
Na een overheerlijk bord met macaroni, spinazie en kaas met spekjes was het tijd voor de aftrap. Om half 8 stond het eerste groepje stokstil. Voor sommige voorbijgangers was dit toch wel een gekke gewaarwording. “Saai zeg, ze staan stil!” Jaahaa.. totdat je natuurlijk geld gooit in de mooie beker die daarvoor klaar stond. Hoppa dan veranderde het tableau. Baby Jezus huilt en de bezoekers steken hun vingers in de oren, maar dan komt er een kado tevoorschijn. Gelukkig een speen voor het huilende kind! Opluchting.. en de volgende bezoeker werd uitgenodigd om uit het mandje een lange vinger te komen halen. Voor velen een hele verrassing.
De baby was voor sommige voorbijgangers ook een shocking moment, zit daar nu een meisje met een echte baby zo bij dat kampvuur? Arm kind! We moeten toegeven dat ‘Renate’ ook wel heel goed Jezus kon spelen en haast door ging voor echt. De eerste avond is goed voor 15 euro, spaarzaam bij elkaar getelde stuivers..
Op zaterdag begint het alweer vroeg. Om 10 uur werd de kerststal weer aangekleed en kon het spektakel weer beginnen. Deze ochtend was ook de act ‘Lost Angels’ compleet, want op vrijdagavond waren twee engeltjes echt lost.. Gelukkig vonden de engeltjes vandaag toch weer een paar keer de weg naar de stal. Net als vele bezoekers met hun muntjes. Af en toe moesten we mensen voordoen hoe het werkte, je gooit er geld in en tadaa dan gebeurt er wat! En zo klonken de munten. Ook vandaag werd Renate toch vaak voor ‘echte baby’ aangezien, en Lotte ging zo ver op in haar rol als vader Jozef dat Renate niet uit het oog werd verloren ook toen Renate even niet in haar rol zat. Eenmaal in de Jezus rol stal de babypop het hart van een verstandelijk gehandicapte bezoeker, die het niet kon laten de baby een kusje te brengen. De meiden hielden nog even hun lach in, maar toen stortte toch echt het levende standbeeld in gierend lachen uit.
Uiteindelijk hebben we in twee dagen €81,45 bij elkaar ‘gestaan’. Echt super goed gedaan meiden!!
Kijk vooral naar de sprekende foto’s, die vind je hier.
“Welcome ladies and gentlemen! Tonight we present you the girlscouts of Scouting Bennekom having a great activity called Drive-In(n) cinema USA theme. Everything this evening will be great, awesome, amazing and terriffic. Have a great time!”
Om het nieuwe jaar eens overdreven te beginnen, zoals Amerikanen dit als beste kunnen, begonnen we groots. Grootst met een Gelderse G en een Amerikaans accent.
Bij binnenkomst was het lokaal door de altijd enthousiaste PV-leiding al omgetoverd in een heuse Amerikaanse setting. USA-vlaggen, kleuren, lintjes en de ticket booth was klaar om bioscoopkaartjes te kopen. Het reclamebord pronkte al welke film er vanavond gedraaid zou worden: “Phineas and Ferb dwars door de 2e dimensie.” Maar Sangam was niet zo maar een bios, we waren een drive-in(n) bios. Over de spelling van het woord drive-in(n) wordt tot op heden nog een discussie gevoerd…
Maar hoe kan je nu naar een drive-in(n) bios zonder auto????
Dus gingen de meiden aan de knutsel met stoelen, autobanden, grote kartonnen dozen, verven en kwasten. Er werden themawagens gebouwd, zoals de enige echte Perrymobiel, maar voor de rest houden de PV duidelijk van het merk Volkswagen. Deze was in drievoud vertegenwoordigd. Natuurlijk hadden de meiden eerst bij de ticket booth een geldig entreebewijs gehad, voor sommigen gaf dit nog wel wat problemen. Dat krijg je als je vals ticket via de zwarte markt probeert te bemachtigen, hé Angelika?
Eenmaal neergestreken in het vehikel werden de meiden voorzien van een halve liter bubbelend fris in een wel bekende beker met die mooie letter MMMMMMMMMMM…. Broodje hamburger met te veel saus in de ene hand en een broodje met nog meer saus in de linker. Smikkelen maar! Het doel van vanavond? Rollend als een Amerikaan het lokaal uit. “Je moet je misselijk en dik voelen na vanavond.”
Een onmogelijk missie? Wel nee, we zijn aardig in de buurt gekomen. De popcorn volgde, evenals M&M’s en nog meer cola en fanta. Samen met een spelletje ‘Sla je negerzoen toeter en vergeet ‘m vervolgens niet op te eten’ werd de Amerikaanse kennis wat opgekrikt. Van brownies (welpenmeisjes in USA), tot Girlscoutscookies ‘every cookie has a mission’ en de presidenten van Amerika. En wist je dat Hawaii de 50e staat van Amerika is?
Na goed, allemaal minder belangrijk dan de filmknaller van Phineas and Ferb waar maar weer eens blijkt hoe heldhaftige padvindstertjes en vindingrijke driehoekige hoofden kunnen zijn.
Hoe was de avond?
Amazing!
Voor de foto’s kijk hier.
Vandaag was het anders dan anders. Het was kaderopkomst.
Na het open moesten we naar binnen. Binnen werd uitgelegd wat we die dag gingen doen. We gingen hiken. We werden in groepjes verdeelt en in elk groepje liep een leiding mee. Er waren 3 groepjes. Ik zat in het derde groepje. Toen het laatste groepje weg was ging Marin door het bos fietsen om te kijken of iedereen goed liep groepje 1 was verkeerd gelopen. Bij post 1 kreeg je een quiz. Als je die goed had gemaakt kreeg je een snoepje. Toen kregen we nog een opdracht. Dat was dat je zo veel mogelijk woordjes moest opschrijven met Scoutingkamp. Bij post 2 moest je uit een boom een brief je halen en op dat briefje stond: gefopt. Toen moesten we weer verder lopen naar het eindpunt. Bij het eindpunt kregen we drinken en gingen we lummelen. Daarna gingen we naar het bruggetje want het bruggetje was opnieuw geschilderd, het duurde best lang.
Na het wachten kregen we cake met autootjes van de snelweg. Daarna gingen we weer naar het gebouw.Daar moesten we in een kring gaan zitten.Mieke had een papier gemaakt, daar stonden allemaal dingen op die je kon doen.Die dingen moet je doen want dan kan je 1e 2e of 3e klasse padvindster worden.
Toen gingen we sluiten en daarna naar huis.
Groetjes Anniek.
Foto’s: Manon & Marijke
Helaas ging het Poolweekend -vanwege de extreme koude- niet door. De daghike ging wel door. Het werd een mooie wandeling in de sneeuw van Schaarsbergen naar Bennekom. Sommige padvindster maakte de tocht extra lang, dat houd je altijd. Ach, wandelen door de sneeuw, zonnetje op je neus, rode wangen, warme chocomelk en knakworsten. Geweldig.
Hier volgt een verslag van Valerie
Helaas ging de nacht hike en de overnachting niet door vanwege extreme kou maar gelukkig ging de daghike wel door.’s Ochtends moesten we om 9:00 uur verzamelen bij het clubhuis en werden we door onze eigen leiding gedropt bij Schaarsbergen.
Aangekomen in Schaarsbergen mochten de rondes één voor één vertrekken op weg naar het clubhuis. Na een stuk gelopen te hebben door het bos zouden we eigenlijk aan moeten komen op post 1. Helaas is dat niet helemaal gelukt met de route maar kwam de leiding ons ophalen en bracht ons naar post 2. Daar hebben we gekeken welke we route we moeste volgen en zijn verder gaan lopen. Dit keer ging het wel goed en kwamen we aan op post 3. Daar kregen we een lekker broodje knakworst maar moesten gelijk weer weg om verder te gaan met onze route. Ook dit ging uiteindelijk goed. Na een stuk door het bos gelopen te hebben en genoten hebben van de zon kwamen we bij de laatste post. Vanaf daar was het niet ver meer naar het clubhuis. We waren op een bekende plek (althans dat dacht de leiding) en moesten zelf een weg terug vinden naar het clubhuis. Helaas heeft één ronde een kleine omweg gemaakt en kwam dus later aan op het clubhuis.
Na zo’n lange wandeltocht had iedereen wel honger en gingen gezellig met z’n allen boerenkool eten. Toen de boerenkool op was kon bijna iedereen naar huis. Helaas moest één ronde nog afwassen maar toen de afwas gedaan was konden ook zij naar huis en lekker uitrusten.
Alle foto’s van deze winterhike vind je door op de link.
Schaatsen in de Uiterwaarden van Wageningen
Zaterdag 11 februari waren de padvindsters op het ijs te vinden van de Wageningse Uiterwaarden. Om 13:00 uur verzamelden we bij de haven, met schaatsen, sleetjes, melk & cacao. Want naast een leuke middag wilden we er ook een productieve middag van maken door het verkopen van Koek en Zopie. De boodschappen waren gedaan, de colemanbranders mee en toen was het nog zoeken naar een goed verkoopplekje tussen de concurrenten op het ijs.
Toen de melk een beetje warm begon te worden en Olga een mooi chocoprutje had gemaakt konden de dames met het spandoek het ijs op om reclame te maken. “Koek en Zopie” Scouting Bennekom was de tekst.. maar al snel veranderde deze tekst in “Oek en Zopie”. De K sneuvelde door de harde wind. Even later moest zelfs de O het begeven en verkochten we alleen nog maar ‘Ek en Zopie’. Dat klopte ook wel want de zelfgebakken appel-havermoutkoek ging als een trein, evenals de zelfgemaakte chocomelk. Het werd door de schaatsers zeer gewaardeerd dat er nog op een traditionele wijze choc gemaakt werd. De vraag ‘Er zit iets speciaals in, wat is het?’ kwam vaak voorbij. Maar wat het geheime recept is dat vertellen we natuurlijk niet!
Uiteindelijk leverde de dag wat blauwe plekken op, helaas geen pirouettes, wel bevroren vingers en tenen en ook nog eens €85,61 euro voor de zomerkampkas. Een geweldig geslaagde middag dus.
Mario en Luigi. Wie kent ze nog?! De twee Italiaanse loodgieters broertjes in die jaren ’80 tuinbroeken. Groen en rood, goed retro. Niet? Echt niet? Denk even na. Met van die karts.. en Joshi die dino of was het toch een schilpad. En champignonnetjes sparen voor extra levels. Upjes. Niet ?
Neej, zo denkt Nintendo Jr. er ook over. Mario en Luigi, die kunnen echt niet meer. De verkoopcijfers dalen drastisch, er komt geen cent meer binnen tijd om op zoek te gaan naar een nieuwe adventure game. Eentje met pit die de jongeren anno 2012 aanspreekt. Helaas zagen medewerkers Mia en Diane de bui al hangen en haalden de twee hoog bejaarde mannen naar het kantoor. Hier werd maar weer duidelijk hoe gelijk Nintendo Jr. stiekem wel heeft. Luigi ziet het verschil niet meer tussen groen, geel en rood loopt met een rollator en Mario met een stok. Luigi is niks meer zonder zijn gehoorapparaat en om over zijn geheugen nog maar te zwijgen. Het is over en uit met de twee besnorde heren: Game Over!
Daarom de oproep aan de padvindsters om met een gloednieuw spel te komen, jullie zijn topdesigners en jullie level speelt zich af in een land, water of lucht setting. Are you ready?
Hiken
Hier volgt snel een verslagje van Marit en foto’s
Koken
Afscheid nemen bestaat. Maar hoe, daar kan je wel wat creatiefs bij verzinnen. Diana en Mia lieten de vervangers van Mario en Luigi opdraven om zich uit te sloven in de (primitieve) keuken. Er werden drie afscheidsdiners klaar gemaakt, veelal in Italiaanse stijl. Iets wat wel erg fijn en vertrouwd is voor de dementerende Luigi.
Deze wedstrijddag ging voorspoedig, het was lekker weer en de rondes begonnen allen met een strakke taakverdeling. Sommige toetjes moesten nog even de koelkast, dan wel vriezer in en het vuur was snel aan. Tijd om het eten te proeven. De presentaties, daar had hier en daar nog wel wat extra aandacht aan gegeven konden worden maar gelukkig was het eten nog wel allemaal warm en stond er een versierde stoel klaar.
Als eerste konden we aan tafel bij het waterige groepje Waru Sakana, een ingewikkelde naam voor een onderwater vis? De speech was emotioneel en Luigi moest er bijna van huilen. Met een maaltijd, samengesteld binnen het aangegeven budget, die goed warm geserveerd werd en een zeer creatief toetje met lekkere nougat mag Waru Sakana zich de winnaar noemen van het onderdeel koken!
De Ninja’s leken meer in hun eigen zwarte schulpje weggedoken dan dat ze bezig waren met het afscheid van Mario en Luigi. Het leek even of we met dames in burka’s aan tafel zaten. De spinazie pasta was qua kleur een goede match voor Luigi, al mistte hij misschien wat zout. Iets wat ze bij de Beach Party (misschien omdat het gekookt was met zout water??, in overvloed hadden. Met een schildpad aan tafel was iets waar Mario en Luigi niet van opkeken, wel vonden zij het wat discriminerend en haast kannibalistisch om af en toe vandaag hun geliefde paddenstoelen te moeten eten. We hebben vandaag afscheid genomen van twee superhelden, er volgen nog twee weken van selectie. Wordt vervolgd!
Presentatie
Voor de start van de presentatie was het wederom super spannend. De drie groepjes lagen erg dicht bij elkaar en waar zou deze nek-aan-nek race eindigen en wie zou er uiteindelijk naar de RSW gaan? Maar voordat we het antwoord wisten moest er nog een level gespeeld worden.
De Waru Sakana waren als eerste aan de beurt. Met hun onderwaterthema hadden we verwacht ver naar de diepte te gaan, maar we bleven (helaas) op het droge. Wel vlogen er wat waterrijke attributen ons om de oren zoals een grote schelp, slippers en een badpak. Gelukkig wist de held uit het verhaal deze spullen goed te ontwijken.
Bij The Beach Party was het ook een zanderig feestje met kleren die niet erg bij de buiten temperatuur waren, maar al limbodansend en wiegend op de bijpassende muziek hielden de meiden zich wel warm. De ninja’s namen ons mee met hun ruimteschip naar ‘space’ waar Mario, de slechterik, de dames in zwarte pakjes had ontvoerd. Gelukkig kwam alles weer goed toen de programmeur de meiden kwam redden.
Met de wedstrijden kwam ook alles goed, na wat gereken en lange discussie, want soms kan je appels niet met peren vergelijken was de eindstand helder en de winnaar bekend.
De winnaars van de ORW 2012 zijn geworden de dames van The Beach Party, zij haalden 20 punten meer dan de Ninja girls..
Alle foto’s van de ORW vind je hier.
Terwijl de Dravida’s op de Regionale Scouting Wedstrijden waren, gingen de rest van het Vendel op de fiets naar Wageningen.
Aangekomen bij Watersportvereniging VADA stonden daar Agnes, Rob, Toon en Hanneke klaar om de padvindsters te leren kajakken op de Rijn. Dat is mét stroming en dus wel even wat anders. Zeker met zo’n zeiltje om, zo dichtbij het water. Er waren dan ook een aantal meiden die een nat pak haalden!
Hopelijk is er een padvindster die een stukje wil schrijven, want helaas was er voor ons leiding geen bootje meer over!
Meer foto’s kijken? Klik op de link.
Door: Ilse
Op vrijdag kwamen we aan op de RSW in Lunteren, toen werden we ingedeeld in subkanp rood. Waar de leiding en de ouders die mee waren hielpen met de spullen van de aanhanger tillen en daarna weg moesten. Toen de ouders en de leiding weg waren gingen we het kampje opbouwen we begonnen met de tent en de keuken. Maar met de tent wou het niet helemaal lukken, we hebben hem drie keer in elkaar moeten zetten voordat hij goed stond. Ondertussen waren Marin en Manon aan de driepoten van de keuken aan het knopen dat ging wel goed. Die avond stond de tent,de keuken zonderdak ,de poten van het kribvuur en ook de hakplaats en het putje. De volgende dag hebben we alles af gemaakt .
Na de kampopbouw de eerste avond hadden we de opening waar we het kamp lied zongen en het eerste stuk van het thema verhaal hoorden. Daarna kregen we nog een kop chocolademelk. Toen moesten we terug naar de tent en gaan slapen.De eerste nachtinspectie ging niet zo goed want Marin had twee jongens uitgenodigd in de tent. Daar was de nachtinspectie niet heel blij mee. Dus voor de eerste nachtinspectie 0 punten. Maar dat was niet het enigen. Toen de jongens al weg waren ging er iemand naar de WC die waarschijnlijk op het pak melk is gaan staan dus toen ze terug kwam zat de tent onder de melk. Alleen ik heb er niks van meegekregen s’nachts want ik sliep overal doorheen. Maar de volgende morgen kreeg ik alles te horen.
De volgende ochtend moesten we op hike. Vlak voor de hike hadden we de uniform inspectie. Dat ging voor zover ik weet goed. Want ze hadden maar een paar kleine dingetjes aan te merken. Dat waren, we hadden de das boven de kraag en Alisha had het groene lintje waarop staat: schakelgroep zoeka vendel boven de naad. Voor de rest waren ze positief. Na de uniform inspectie kregen we wat te drinken en een doos voor de onverwachte opdracht. Daarna liepen we naar het startpunt en daar kregen we de GPS en de route. Toen we de route gingen we lopen . Dat ging goed maar redelijk snel wisten we niet welke kan we op moesten. Maar dat ging al snel weer goed. Toch was dat niet de enige keer dat we verkeerd liepen. De opdrachten gingen allemaal best goed. De eerste opdracht was de hoogte van een toren schatten/uitrekenen. Maar de leukste vond ik de trappers baan bij de lunchpost. De meeste van de hike hebben we liedjes gezongen. De liedjes die het meest langs kwamen waren: jammie jammie van de gebroeders ko en het is een nacht van Guus Meeuwis. Dat was erg leuk. Aan het einde van de hike waren Alisha en ik er wel klaar me (met het lopen) en volgens mij waren we niet de enigen. Gelijk na de hike gingen we aan het hikeverslag werken en tegelijk aan de onverwachte opdracht. Dat was een kijkdoos maken van een Mario level met Mario, de prinses in de toren en een slechterik. Wij hadden Mario in een sticker kart met bijtbloemen als slechterik en de prinses in een zwarte toren. Iedereen heeft iets gedaan aan het hikeverslag. Maar de een meer dan de andere. We hadden alles af voor de deadline. Ik vond het goed gaan.
Het koken ging qua hygiëne goed. Het voor en hoofdgerecht gingen ook goed. Maar het nagerecht was zo vies. Het moest Tiramisu voorstellen maar het is meer een waterpapje geworden waarvan iedereen die het at misselijk werd. Maar de jury liet het niet merken. Wat ik knap vond. Zo vies was het. Er was alleen een probleem waar wij niks aan konden doen. Dat was: de jury kwam later dan we dachten. Zo’n 15 minuten dus de chocolade fondue was koud en hard, de spaghetti was koud en niet meer lekker. Maar ik hoop dat de jury dat niet heeft mee gerekend.
‘s Avonds was er een avondprogramma, een kartrace.De kart race was erg leuk. Maar de eerste tegenstander was wel heel makkelijk te verslaan. Zo makkelijk dat ze ook een stuk hebben gelopen en nog gewonen. Voordat we weer moesten racen waren er nog een heleboel anderen en dan merk je pas hoeveel mensen je heb leren kennen. Want we hebben echt voor de helft van iedereen gejuicht. De tweede keer dat we moesten racen moeten we tegen de verkenners. Toen hebben hun gewonnen. Voor de rest hebben we staan kijken en kletsen. Het was heel leuk. Uiteindelijk zijn wij vijfde geworden en de verkenners tweede. Daarna kreeg je een kop chocolademelk en moest je gaan slapen.
Op zondag was de themapresentatie. De dag voor de RSW hadden we pas het thema bedacht dus moesten we tijdens de RSW nog zowat de hele presentatie maken. Dat ging dus voor geen meter. Daar was gewoon geen tijd voor. Maar het werd wel heel grappig. En vooral geïmproviseerd. Uiteindelijk stond ik in een boom met een jurk aan, zat Manon in haar kneuzige Bert outfit op de grond te DS en, waren Valerie en Marin in de Mario en Luigi pakjes gestoken en Alisha en Moriah waren ninja’s in twee ruimtescheepjes van karton die waren ingepakt met zilverfolie. Mario en Luigi moesten toen tegen de ninja’s racen en het ballonspel spelen. Het racen spreekt voor zich maar het ballonspel ging zo: wie de meeste ballonen kapot maakten won. De ninja’s wonnen en mochten de prinses bevrijden uit de toren en daar was hij afgelopen.
Daarna hadden we nog het onderdeel sport &spel en waren de onderdelen voor de punten afgelopen.
We kregen tijd om te beginnen met het afbreken van het kampterrein en het rondleiden en verwelkomen van ouders en leiding . Maar dan was het toch echt tijd voor de prijs uitreiking. Je kon twee verschillende prijzen winnen of allebei. De eerste prijs was de gezelligheidsprijs. (Waar wij van dachten dat we een kans maakten). Maar die werd gewonnen door Oosterbeek. Dan was er nog de normale prijs. (Punten prijs)daarbij werden wij achtste maar de verkenners eindigden hoger.
Dit jaar hebben de padvindsters iets anders dan normaal gedaan met Sint Joris. Stop motion, camera’s, spotlights…
Wordt vervolgd…
Verbaasde gezichten en ongeloof. “Jullie maken een grapje, dit kan helemaal niet!”
En toch logen we niet, bleek drie uur later. Met een schoenendoos kan je een foto maken. De padvindsters deden het tijdens de opkomst op 12 mei. Met een schoenendoos onder de arm kwamen ze het lokaal binnen, met een zwart-wit foto gingen ze weer naar huis. Hoe dat in zijn werk ging?
Je neemt een schoenendoos en maakt deze aan de binnenkant helemaal zwart, zodat er geen licht in is. Je knipt een gat aan één kant van de doos, plakt hier wat alufolie over en prikt er met een naald/punaise een gaatje in. Klaar is je camera!
In de donkere kamer doe je fotopapier op de achterzijde in de doos, je gaat naar buiten met je vinger op de ‘lens’ en kiest je landschap. Dan is het wachten, één minuut, twee minuten, drie minuten of misschien wel vijf. Dit is allemaal afhankelijk van de hoeveelheid licht, je beeld, de doos noem allemaal maar op.
Dan ga je weer terug de donkere kamer in en haal je het fotopapier er uit. In het ene chemicaliebadje, naar het stopbad met azijn. Dan nog een badmoment in een chemicalie en je kan je foto wassen en laten drogen.
Zoals je hier op het plaatje ziet wordt de afbeelding in de doos gespiegeld en gedraaid. Een grappig gezicht.
Nadat de padvindsters, onder leiding van welpenleiding Ingrid, hun eerste foto’s hadden ontwikkeld waren ze overtuigd. Je kan dus echt met een schoenendoos een foto maken. Sommige meiden maakte een foto waar je goed het beukenbos kon zien, bij andere werd er niks zichtbaar of alles juist zwart.
Uiteindelijk durfde het Vendel aan een groepsfoto te nemen. We gingen drie minuten stil zitten. Vijf ‘camera’s’ stonden voor onze neus. En twee daarvan maakten een geweldig kiekje van ons. Zie hier het resultaat. Het was een erg leerzame, leuke en creatieve opkomst.
Ingrid dank je wel voor je assistentie, inzet en expertise!
In het weekend van 16 en 17 juni gingen de PV op kamp, maar dit keer samen met hun vader of moeder. Dat was weer eens wat nieuws! We deden een vlottenrace, hadden ‘s avonds een kampvuurprogramma en werden ook nog eens gedropt. Vermoeiend, maar heel leuk! Van de zaterdag schreven Valerie, Wouter, Nico en Marijke de kampkrant.
Weer Het begon dreigend, maar werd later beter
Menu Ontbijt thuis, lunchpakketje ook van thuis. Rijstprutje met groente en kip van het vuur en als toetje een vlaflip.
Flapdrol van de dag Mieke, omdat ze toen ze d’r bikini aan het aantrekken was viel en dat zag er grappig uit
Spreuk van de dag “Ik heb een konijn!”
Verhaal van de dag
Om 10 uur moesten we hier op het kampterrein verzamelen. De familie Nauta die hier eerder kwam, was zelfs begeleid door politie per motor omdat ze het niet konden vinden. De PV begonnen meteen fanatiek met het opzetten van de tent, wat de ouders nog niet mochten. Halverwege moest iedereen zich verzamelen. Toen we allemaal in de kring zaten deden we eerst een voorstelrondje, zodat we daarna een spelletje met de namen deden om het zo beter te onthouden. Na dit grappige spelletje dingen de PV verder met de tent en gingen de ouders ook hun tent opzetten onder leiding van een aantal PV. Toen dat ook gedaan was moesten we weer verzamelen en gingen we naar het Henschotermeer. Daar zo aangekomen werd het volgende spel uitgelegd. We moesten in twee groepen ieder een vlot maken. Dit moest zo snel mogelijk omdat het de bedoeling was dat diegene die het eerste aan de overkant was daar punten voor kreeg. Toen we dat allemaal hadden gered met mooie, stevige vlotten mochten we daarna eventjes zwemmen. Toen gingen we een soort waterpolo doen, dit was wel leuk alleen waren de ouders helaas wel een stukje beter. Daarna mochten we ook nog even doen wat we wilden en toen iedereen weer omgekleed was gingen we weer op weg naar het kampterrein. Daar eenmaal gaangekomen gingen we onze natte spullen ophangen en even wat drinken. Tijdens het drinken werd alvast de taken verdeeld voor het eten en ging iedereen met zijn taak aan de slag. Na de lekker maaltijd, bereid in het vuur, boven het vuur en op blikbranders werd ons vertelt wat voor corvee we moesten doen. Dus wij gingen toen de kampkant schrijven.
Groetjes van Valerie, Nico, Wouter & Marijke
Wist je dat….
- Marin rook aantrekt?
- de koffie op de bon is?
- Rijst zonder water niet gaar wordt?
- De verbeterde versie van de blikbrander, de 2.0 uit is?
- Deze na gebruik kapot is gemaakt?
- er ouders bang zijn voor water?
- Christiaan een snorretje heeft…. op zijn auto ?
- de moeders een modeshow gaan lopen in hun tent?
- er op zoka geen drugs mee mag?
- er over weekendkampen niks wordt gezegd?
- het morgen vaderdag is?
Alle foto’s vind je hier: Link
Van 7 t/m 17 juli gingen de padvindsters op fietskamp. In vier dagen fietsten ze helemaal naar het Belgische Antwerpen. We sliepen op het Scoutingkampeerterrein St. Walrick in Overasselt, bij ‘Ome Ad’ in Heusden en bij ‘Nelly’ op de Esberg in Merksplas. Oh nu vergeten we bijna het luxe hostel in Antwerpen. We zaten in een Scoutel!
De etappes waren tussen de 50 en 80 km lang. Elke dag hadden we ander weer. Regenpak aan, regenpak uit, regenpak aan, onweer, zonneschijn…
Het kamplied, geschreven op de melodie van België van het Goede Doel geeft een goede indruk van de belevenissen die we hebben meegemaakt. Natuurlijk zeggen foto’s veel meer dan woorden, kijk dan eens op deze pagina.
(rap)
De droge afwas werd door haar nat gemaakt
Door Valerie, die Marijke niet raakt
Weg uit het kraakpand wilde ze niet
Liever kletsen met ieder die ze ziet
(rap)
En onze doorzetter Angelika
Heeft het benauwd door haar astma
Ook haar voeten doen door blaren pijn
Toch wil zij graag op fietskamp zijn
(melodie)
En Kirsten die snijdt zich met een scheermesje in haar been
Make-up heeft zij niet mee, maar met een shirt is zij tevree
(rap)
123 en 123
Was voor Anniek effectieve therapie
Angelika gooide zij in de sloot
Ze scheerde lachend haar benen snel bloot
(melodie)
Hoe vaak poep jij per week is een vraag die Manon interesseert
Zelf Zwitsalt zij haar kat, ergens rond het gat
Refrein
Op de fiets naar Antwerpen
Gingen wij met de PV
Met de wind tegen en de regen mee
Op de fiets naar Antwerpen
maar wij gingen vrolijk door
14 stoere meiden met fietstassen gaan ervoor
(rap)
Om te flirten gooit ze ‘n mes op de grond
Zo doet Moriah dat en niet met haar kont
Wel houdt ze die goed in de gaten
Vooral toen wij wentelteefjes aten
(melodie)
En Lotte met haar indrukwekkende decolleté
Met kniekousen erbij, geen supermarkt vond zij
Refrein!
Bridge
En de sprookjesboom was sip dit jaar
Want zijn ketting die was weg
En de sprookjesboom was sip dit jaar
voor sprookjesland was dat pecht
Dus gingen wij op zoek
Naar de sprookjesketting in elke hoek
Want de sprookjesboom was sip dit jaar (2x)
België, België !
(rap)
Madelon maakt soms niet veel geluid
maar wat een grote scheet kwam daar uit
ze lijkt net een muppet als ze slaapt
Met die bos haar, totdat ze gaapt
(rap)
En daar is Ilse, met één glad been
Maar waar is toch haar uniform heen?
Haar spullen kwijt zijn kan ze heel goed
En vragen stellen is wat ze vaak doet
(melodie)
En Senta de kikker, de kikker met een lekke band
Wel met haar zoka-grijns, die ook dit jaar weer verschijnt
(rap)
Haar paspoort was bij vertrek vergeten
Maar dit jaar niet meer met een toet vol eten
Wie giebelt daar, wie o wie?
Niemand minder dan onze Lindsi
(melodie)
Er is geen man overboord met onze Marit in de buurt
Zwemmen kan ze goed, op haar fiets letten is wat ze doet
Refrein!!
(rap)
Veel grote liefdes heeft zij wel
Marijke vormt met van alles een stel
Aardbeienpap en de kikker ook
Of ene Tim die uit een tijdschrift opdook.
(melodie)
Een voorbijganger krijgt zomaar een tas naar zich toegegooid
Marin vindt knieën raar, ook tegen oren en tenen bezwaar..
Refrein!!
Bridge nog een keer!
Refrein !!!
