Dit jaar bestaat het Vendel uit 21 padvindsters. Hun leiding zijn: Daphne, Marjolein, Anne, Christiaan en Mieke.
Bovenste rij v.l.n.r. : Senta, Marijke, Manon, Angelika, Anniek, Kirsten, Lindsi, Valerie en Lianne
Onderste rij v.l.n.r.: Ilse, Ashley, Anne, Madelon, Daphne, Lisa, Imke en Marieke
Missen op de foto: Naomi, Suzan, Hedwig en Marit.
We wilden zoveeel en we hadden maar een opkomst voor het overvliegen. Daarom hadden de padvindsters van vrijdag 7 op zaterdag 8 september weer een startweekendje.
Met afscheid van Olga, klimmen in het klimbos en lekker veel opruimen!
De foto’s zijn het bewijs dat iedereen de boom in ging: Link
Bzzzz….. pets!
Als je zin had kon je 15 september heel wat beestjes dood slaan… maar of je dat zo maar ging lukken?
De Zoekabeestjes waren toch wel groot, zo’n 1.40 m minimaal en lieten zien dat zij de baas waren in hun beestjes wereld. Natuurlijk zijn nieuwe bewoners in de beestjeswereld hartstikke welkom. Maar ben jij wel beestjes waardig? Kan je over een touwtje vooruitkomen, kan je zelf je eigen eten vangen en een spin ontwijken? Eigenschappen die je als beestje toch echt wel moest beheersen.
Zo moeten de padvindsters vast gedacht hebben toen zij het overvliegparcours voor 7 nieuwe padvindsters gingen opzetten. Lisa, Imke, Daphne, Anne, Ashley, Hedwig &Marieke moesten het bewijzen. Waren ze klaar om naar de padvindsters te komen?
Eerst namen ze afscheid van de welpen en sprongen over het traditionele touw, samen met vader of moeder. Vader of moeder werd snel afgeschud, want in de beestjeswereld leer je al snel om op eigen benen te zijn. (Op zich best toepasselijk bij de padvindsters, want daar doe je ook (bijna) alles zelf!!) De welpenmeiden werden snel omgetoverd tot lieveheerstbeestje, wat natuurlijk een stiekeme hint is. Als nieuwe padvindsters verwachten we natuurlijk dat jullie alllttijjd lief zijn! Toch?
De een had wat meer moeite met het touw dan de ander, maar allen haalden de overkant en waren er toch van overtuigt dat ze wel beestje wilden zijn! Eenmaal alle beestje ingehaald was het tijd om van twee grote koninginnebijen afscheid te nemen. Zij vlogen over naar de RSA! Dat gaat altijd gepaard met een enige vorm van ontgroening… of bebruining? Modder, modder, pindakaas, meel en nog wat lekker bosgrond. Genieten puur natuurlijk, dus wat kan er mis mee zijn? Lotte en Marin haalden glansrijk de overkant en zijn nu opgenomen bij de RSA. Heel veel plezier meiden bij jullie volgende Scoutingstap!
Het centrale overvlieggedeelte was voorbij, dus we gingen terug naar onze thuisbasis Sangam waar het beestjesparcours in rap tempo werd afgebroken. In een limokringetje werd wat gekletst, maar toen was het echt tijd om meer kennis te maken met elkaar. Wist je dat beestjes elkaar geen hand kunnen geven? Daarom gaven de beestjes elkaar allemaal een pootje en stelde iedereen zich aan elkaar voor. Daarna werd er een muziekje aangezet, althans dat was de bedoeling maar de stereo lijkt het natte zomerkamp niet soepel te hebben door staan, dus met wat horten en stoten kwam daar af en toe wat muziek uit. En er werd enthousiast geswingd en gedanst en gerend naar tafels om verder kennis te maken met elkaar. Nadat we meer van elkaar te weten waren gekomen was het tijd om de ronde-indeling bekend te maken. Wilt u weten wat de ronde-indeling is of wat rondes doen bij de padvindsters? Dat kan je hier lezen.
De nieuwe padvindsters werden meegenomen door hun rondeleidster op rondleiding door hun nieuwe onderkomen: Sangam. Ook de rondekist werd grondig uitgezocht, het contract ondertekent en een rondetafel vond een plekje in het lokaal. De opkomst sloten we af met een potje ping-pong op zeer primitieve wijze. Hieruit bleek al snel dat de rondes zeer aan elkaar gewaagd zijn!! En zeker ook al heel goed aan het samenwerken waren, dat belooft wat dit seizoen. Wij vonden het een mooie aftrap van het seizoen.
Zaterdag maakten de padvindsters in vliegensvlugtempo twee torens. Tussen de torens werd door de leiding een buikschuif opgehangen en de meiden konden zo van het ene pio-object naar het andere buikschuiven. Tussendoor installeerden we Anne tot officieel leiding van het ZoekaVendel en knoopten de nieuwe padvindsters fanatiek door aan het fluitkoord.
Sommige padvindsters denken dat het leuk is buikschuiven, maar hadden wij dat ooit gezegd? Ja het is inderdaad vooral nog al pijnlijk. Maar… hoe beter je de techniek beheerst hoe minder je bezeerd. Goed veel oefenen dus!
Tropenkamp in Baarn
Door: Ilse, Imke en Daphne
ZATERDAG
Om half 10 vertrokken we naar Baarn, het regende heel hard. Toen we in Baarn aankwamen, regende het al minder hard. Als eerste moesten we palen sjouwen, gemiddeld zes per persoon. We gingen een groot tafelvuur maken, en daar gaan we dan ‘s nachts op slapen. Tijdens de bouw gingen we kokosnoten uithollen, dat was wel leuk, maar het duurde erg lang. Tijd om de tassen in de tent te leggen en soep te eten. We gingen verder koken en toen gingen we stoofpot zonder vlees eten. (We hadden al een worstje op stok gehad) Daarna kwam het toetje: ananas met suiker, kokosmelk en kaneel en yoghurt. Heel erg lekker! Toen gingen we liedjes zingen. Toen gingen we de tassen uitpakken en naar bed. We hoefden de wc’s niet meer te poetsen van de kampstaf, omdat we te laat waren.
ZONDAG
Door: de leiding
Om 8 uur ging de wekker en gingen we bij onze dames op hoogte kijken. De ronde van Marijke had een echte uitkijkpost en konden de Open Vallei heel erg goed overzien. In “De Iglo” lag vooral Marit nog goed in coma. De meesten meiden hadden goed geslapen en gelukkig een goede slaapzak / extra dekens mee genomen. Onder de hut van Kirsten had de bounty ‘s avonds staan afkoelen en helaas moesten we de conclusie trekken dat kat Adolf er van gegeten had. Waar in de bosjes zou hij nu aan het overgeven zijn?
Snel ging iedereen in de kleren en onder leiding van Naomi deden we fanatiek aan ochtendgym.
Voor het ontbijt moest er weer gewerkt worden, zonder vuur geen eten. We zijn in de jungle meiden! Iedere pv kreeg een sinaasappel die uitgeperst kon worden en dan kon je er een eitje in koken. Dit ging heel erg goed! Voor wie liever een gebakken ei wilde namen we de deksel van de Dutch Oven en bakten hierop mooie eitjes. Volgens Christiaan smaakten ze net zo als thuis of van een gasstel. Best bijzonder voor een kampvuureitje. We namen nog een boterham in het knuisje, want de kindjes van Senta en Marijke waren weer wat gekrompen. Mieke adopteerde de ongeboren baby van Senta en zo groeiden de kindjes weer langzaam aan, totdat ze zeer abrupt de pan in gingen. Het brood moest nog wel even bakken, dus ging iedereen fanatiek verder aan de slag met haar kokosmok of het afbreken van de onderkomens.
Het eerste brood – baby van Senta- kwam erg mooi uit de Dutch Oven en het was dus tijd voor een lunch met nog een boterhammetje. Na het kopje thee en stukje zelfgebakken brood ging iedereen weer aan de slag om de piopalen af te voeren,er zijn heel wat km’s afgelegd.
Uiteindelijk was de Open Vallei weer helemaal open en de aanhangwagen weer goed volgeladen en konden we met zijn allen richting huis gaan.
Alle foto’s van dit geslaagde Tropenkamp vind je hier.
Er was eens een machtig baron, die in een groot en prachtig huis woonde, waarin veel bedienden voor alles moesten zorgen. Zijn vrouw was al enige tijd gestorven en hij had maar één dochter, waar hij erg veel van hield. Ze kreeg dan ook alles wat ze maar wenste. Op een dag ging de baron naar een groot feest….
De baron wist toen nog niet welke ellende hij op zijn hals haalde door die avond toe te zeggen opnieuw in het huwelijksbootje te treden.
Op de avond vóór het huwelijk ging de stiefmoeder in het geheim en heel stilletjes de kamer binnen waar het jonge meisje in diepe slaap lag. De toverzalf had ze meegenomen en hiervan smeerde ze voorzichtig wat op het gezicht van het slapende meisje.
En zo gebeurde het… zijn mooie dochter was in één nacht oerlelijk geworden. Er was maar één manier waarop ze gered kon worden..En het meisje moest nu al die beenderen en beentjes gaan zoeken en zorgen, dat het geraamte van de dode weer helemaal bij elkaar kwam. Pas wanneer ze het allerlaatste beentje zou hebben teruggevonden, zou ze haar eigen gezicht van vroeger weer terug kunnen krijgen.
Met dit verhaal in het achterhoofd gingen de padvindsters op zaterdagavond 27 oktober op pad in het Bennekomse bos. Op zoek naar alle beenderen van de persoon die gebruikt zijn in deze nare toverzalf. Maar voordat het zo ver was moest er eerst een lampion geknutseld worden. Dit bleek niet zo’n succes met de meest goedkope lampjes van de Action. Goedkoop is duurkoop werd maar weer duidelijk. Creativiteit siert de padvindster, dus er werd wel een oplossing voor bedacht zodat de padvindsters toch met een klein lichtje op stap konden. Gekleed in bijpassende Halloweenkleren gingen de dames op zoek naar de botjes. Maar dit ging niet slag of stoot. Of moet ik zeggen gegil en gekrijs? Het was altijd goed te horen waar de padvindsters liepen. Of de angst werd weggezongen met een paar klassiekers of weggeschreeuwd met een goede yell. Onderweg werden de ogen van de overledenen uit een bak met glibberende spaghettislierten gegraaid en als je net denkt dat je een momentje stilte houdt voor een graf… staat de dode op!
Het was een griezelige avond met een vurig einde. We hadden niet alle botten bemachtigd, dus de prinses stierf van ellende en verdriet. Om haar een laatste boodschap te sturen zenden we haar een wensballon, volgeschreven met goede berichten. Helaas was de wind ons niet goed gezind. De ene ballon hing in een naaldboom op het middenterrein, de andere zocht zijn toevlucht ergens in het bos, waar kleine Daphne onder leiding van haar vader (superscout W.) een boom in klom om het brandende restant naar beneden te halen. De kou (het was deze avond rond het vriespunt) hielp ook niet mee om de ballonnen de lucht in te sturen. Gelukkig was het wel weer, zoals altijd een heel gezellige opkomst!
Door: Marit
Het was eindelijk zover: het was tijd voor Herfstkamp 2012.
Wij, padvindsters van Scouting Bennekom, verzamelden ons om 6 uur ‘s avonds op het clubhuis. Toen iedereen er was en afscheid genomen had, vertrokken we op de fiets naar Lunteren. Na een tijdje kwamen we aan, zetten onze fietsen op slot en gaven de leiding onze fietssleutels (dat was voor de veiligheid). Daarna mochten we een plekje uitzoeken waar we de tenten gingen opzetten. Toen we eruit waren, wat heel snel ging, moesten we de plaatsen schoon maken, zodat er geen dennenappels, takjes en steentjes meer lagen.
Helaas waren er deze keer niet zoveel padvindsters mee: we waren namelijk maar met zijn tienen. Dus maakten we twee groepen. Lekker handig om de auto leeg te halen! In de auto lagen bijvoorbeeld tenten, etenswaar, stoelen (voor de leiding) en nog veel meer! Het uitpakken ging eigenlijk best snel, dus vlug door met de tenten opzetten. Iedere groep had één tent om te doen. Wij, padvindsters, hadden 1 tent voor ons zelf, en de leiding had ook 1 tent, en die hebben wij ook opgezet. Het tentopzetten is altijd een flinke klus, dus dat ging een stuk minder snel dan de auto leeghalen.
Na het inrichten begon de opening en daarna het avondprogramma; dus op naar de kampvuurkuil. Natuurlijk werd er eerst gecheckt of iedere scoutinggroep er was.
Daarna begon een toneelstukje. Een line-dance cowgirl voerde een dans voor ons op waarbij iedereen meedeed. Plotseling kwamen er twee indianen het podium opgestormd en ontvoerden voor onze ogen de line-dance cowgirl. Gelukkig kwam er op het laatst een oud indianenopperhoofd ons vertellen hoe we de cowgirl terug konden krijgen. De indianen wilden goudklompjes van ons hebben, zodat zij nieuwe grond konden kopen om gewassen te verbouwen.
Tja, hoe kwamen wij nu aan (zoveel) goudklompjes? Daar had de organisatie een oplossing voor bedacht. Met alle scoutinggroepen gingen we gezamenlijk naar de zandafgraving. Daar werd het spel uitgelegd. Het was eigenlijk een soort postenspel. Het was de bedoeling om in kleine groepjes van ongeveer 5 – 7 man grondstoffen te winnen bij de verschillende posten. Elk groepje kreeg ook een aftikkaart mee (met tien aftikvakjes). Elke grondstof die je gewonnen had, moest je terugbrengen naar de hoofdpost boven op de heuvel. Daar kreeg je meteen een volgend opdrachtkaartje.
Nu denk je misschien: “Ooohh, dat is makkelijk. Gewoon langs iedere post lopen en kijken welk grondstof je daar kunt winnen (je kon alleen iets winnen als dat op je opdrachtkaartje stond). Maar neehhh, zo ging dat niet.” Om het spel moeilijk(er) en spannend(er) te maken, waren er ook leidingen en die konden je dus aftikken (vandaar die aftikkaart, dus). Zij liepen tussen de posten door en waren op zoek naar de groepjes. Als je afgetikt was, kreeg je een kruis op je aftikkaart te staan en hoe minder kruisjes je had, hoe beter je het was. Zo kon je meer goudklompjes verdienen.
Toen het avondspel was afgelopen, gingen we met zijn allen terug naar het kampterrein.
Dat was nog wel een kilometertje lopen. Gelukkig mochten we meteen onze
mokken/bekers uit onze tenten halen en kregen we lekkere warme chocolademelk te drinken! Daarna gingen we slapen!
De volgende dag begonnen we met ochtendgymnastiek! Eerst moesten we hinkelend naar een open plek in het bos. Daar gingen we een soort tikkertje spelen. Als je getikt was, moest je de tikker een hand geven. Uiteindelijk was er een heel lange slinger aan afgetikte padvindsters en leiding. Dat spel deden we nog een keer en daarna was het tijd om weer terug te hinkelen naar onze tenten. Het was namelijk tijd om te ontbijten.
En dat ontbijten deden we in de tent van de leiding omdat het heel vies weer buiten was.
Na het ontbijten was het tijd om onze spullen in te pakken en al de tassen op onze fietsen te zetten. Daarna moesten we snel de tenten neerhalen en opruimen, want het was namelijk bijna tijd om met het ochtendprogramma te beginnen.
Het ochtendprogramma startte met een spel, nou ja, spellen. Iedereen kreeg van zijn leiding twee kaartjes. Bij mij stond op de ene kaartje “Vuur” en op de andere “Oriënteren”. Maar er waren nog veel meer onderdelen, zo kon je bijvoorbeeld ook “Schieten” hebben. De organisatie legde uit waar alle spelonderdelen te vinden waren. Zo moest ik voor het eerste spel samen met andere kinderen, die ook op hun kaartje “Vuur” hadden staan, naar de kampvuurkuil. Daar werd aan ons het spel “Vuur” uitgelegd. Er bleken vijf onderdelen bij het kaartje “Vuur” te zijn. Daarom verdeelde de leider ons eerst in vijf groepjes. Mijn groepje begon als eerste met “Fakkel maken”. Na een kwartiertje wisselde je door naar de volgende opdracht bij het kaartje “Vuur”. Nu was het de bedoeling om met een fire stick kleine stukjes hout en hooi op een veilige manier in brand te steken. Eigenlijk hadden we nog drie opdrachten bij het kaartje “Vuur” moeten doen, maar daar was helaas géén tijd meer voor.
Het was namelijk al weer tijd om naar de tweede spelronde te gaan: ik dus naar “Oriënteren”. Hier was het de bedoeling om een kompas te maken van een naald en een stukje kurk. De leiding van “Oriënteren” legde even kort uit hoe je dat moest doen. Eerst werd de naald magnetisch gemaakt door met een magneet vaak in één richting over de naald te strijken. Daarna werd de magnetische naald door het stukje kurk gestoken. Toen iedereen het snapte, konden we zelf in tweetallen aan de gang.
Zo gingen ook Hedwig en ik aan de slag. Hedwig zorgde voor water en ik ging de naald magnetisch maken. Gelukkig kregen wij de naald makkelijk door de kurk, maar we zagen anderen daar nogal mee worstelen (soms werd de naald echt door de kurk heen geramd met een stuk hout). Tja, en nu kwam voor ons het spannendste: zou ons kompas wel werken? Nou, dat viel een beetje tegen. Steeds botste de naald tegen de rand van de beker. Daardoor draaide hij niet helemaal naar het noorden. Maar misschien hebben we de naald ook niet helemaal magnetisch genoeg gemaakt. Maakt ook niet uit, want we hebben er genoeg van geleerd.
Onderhand had ik een rammelende maag gekregen van de honger. Kwam dat goed uit dat het lunchtijd was. We kregen bovendien ook nog lekkere knakworstjes op brood: “Jammie!!!”
Na de lunch was het tijd voor het middagprogramma. Nu moesten we in een soort casino spelen. Alle groepjes moesten proberen hun goudklompjes van het avondspel te
vermeerderen door tegen andere groepjes te spelen. Er waren verschillende spelletjes te spelen, onder andere Black Jack, darten, roulette en nog veel meer. Uiteindelijk werden alle gewonnen goudklompjes bij elkaar gedaan en aan het oude indianenopperhoofd gegeven. Zo kregen we gelukkig onze line-dance cowgirl weer terug.
Door de regen waren de meesten behoorlijk verkleumd. Dus we waren blij dat we als afsluiting ons mochten verzamelden rond het kampvuur. Daar was het lekker warm. Hier hebben we met z’n allen nog lekker gezongen, vooral mijn lievelingslied “Kom pak je lasso maar”. En natuurlijk hebben we ook nog gedanst met onze line-dance cowgirl.
Toen zat het Herfstkamp 2012 er weer op en gingen we ons klaarmaken voor vertrek. Om ongeveer vier uur vertrokken we op de fiets vanuit Lunteren op weg naar Bennekom. Daar kwamen we om ongeveer half zes aan. De auto met alle spullen en tenten was al eerder aangekomen. Nadat we de spullen opgepakt hadden en de tenten uitgehangen hadden, waren we klaar om naar huis te gaan. Om ongeveer zes uur was iedereen opgehaald door zijn ouders. Een supertof weekend zat er helaas weer op.
En voor een filmpje waarin de padvindster het podium veroveren. Kijk hier herfstkamp 2012
Hoera! Hoezee! Het Zoeka Vendel bestaat vandaag (1 december 2012) precies 57 jaar. Met dank aan een aantal dames die in 1955 Scouting voor meisjes weer oppakten onder de naam Zoeka Vendel hebben wij elke week nog plezier.
Daarom gingen we vandaag terug in de tijd. En dat begon met een hele bijzondere openingsceremonie. Elke ronde had in de jaren ’60 een eigen yell, deze werd door de rondes ingestudeerd. Vervolgens volgende verschillende opstellingen, aangeduid door de leiding met gebaren, voordat het openen kon beginnen. Ook de tekst van het Zoekalied iets is aangepast in de loop der jaren, helaas weten we nog steeds niet waarom we een ‘puntje-puntje-troep’ zijn…
De winter was ons goedgezind. Gehuld in (korte)rokjes met blote benen en kniekousen trotseerden de padvindsters de kou. Leiding Anne kreeg het zo koud dat haar benen licht gaven!
Na de opening was het tijd om de kennis over de (recente) geschiedenis van Nederlandse padvindsters, Bennekomse padvindsters en Scouting in het algemeen op te halen middels een Zweeds renspel. Er werd gerend, dit mede door de lage temperatuur!
Daarna binnen lekker opwarmen bij een Kim-spel. Een kim-spel is een spel wat je zintuigen traint. In dit geval moest een padvindster uit 1932 16 van de 20 voorwerpen tijdens een Kim-spel goed hebben. We gingen eens testen of padvindsters dat anno 2012 ook nog kunnen. Dit onderdeel behalen was namelijk één van de eisen om het derde klas insigne padvindster te bemachtigen.
Tijd voor wat warms. Een padvindster moet ‘warme chocola’ kunnen maken lezen we in het Nieuwelingenspoor (het installatieboekje uit 1930). Dus de padvindsters gingen hiermee aan de slag. Toen de chocomelk gelukt was… mmm.. iets minder cacao was niet vies geweest… werd er hard voor onszelf gezongen (en voor Christiaan die gisteren jarig was) en genoten van versierde cake. Snel opruimen en de drie uur waren alweer voorbij. Wat gaat de tijd toch snel als je het leuk hebt!
Vandaag was het kerstviering bij Scouting Bennekom. De organisatie lag dit jaar bij de padvindsters wat betekende dat we hard aan de slag gingen met het instuderen van een kerststukje.
We hadden gekozen voor het kerstverhaal “De soepsteen”. In een dorpje zat iedereen verkleumd bij elkaar bij een haard en iedereen had honger. Er klopte een vreemdeling aan de deur die vroeg of hij ook zich bij het vuur mocht warmen. Iedereen schoof een stukje op en de vreemdeling nam plaats. Hij vroeg aan de mensen of zij geen trek hadden. Ze hadden zeker trek, maar niks om te eten. De vreemdeling pakte daarop een soepsteen uit zijn tas. “Met deze steen kan ik soep maken, geef me een pan.” De vrouw des huizes pakte een grote pan en de soepsteen ging er in. “Heeft u ook wat water, als basis van de soep”. En het water werd aangedragen. “Een blaadje laurier zou lekker zijn” zei de vreemdeling. “Dat heb ik nog wel thuis liggen in de kelder” zei de buurvrouw en ging het laurierblaadje halen. “Een stukje varkensvlees zal de soep nog wat extra smaak geven”zei hij vervolgens “Ik zal eens in de schuur kijken” zei de andere buurvrouw. En langzaam maar zeker werd door de aanwezigen de soep gevuld. Ze stonden verbaasd. De steen kon inderdaad soep maken! Samen smulden ze van de soep en de vreemdeling verliet het huis. “Je vergeet de steen” riep het kleine meisje. “Houd die maar, daar kan je nog vaak soep mee maken als je het net zo doet als ik het vandaag heb gedaan.” zei de vreemdeling. Hij liep weg.. en onderweg zocht hij weer een mooie steen uit die hij in zijn knapzak stopte.
Ondertussen genoten alle jeugdleden van kerstbrood en warme chocolademelk. Manon, Angelika en Marijke hadden “Stille Nacht” ingestudeerd op accordeon, bongo en blokfluit. En begeleide de middag tot een mooi eind. Na het opruimen van de spullen was het tijd om te gaan genieten van de kerstvakantie.
Op 16 februari gaven de padvindsters toe aan een behoorlijk foute YouTube hype… Het was hilarisch om te maken en zie hier het resultaat!
Op 9 februari hadden we een lange opkomst. De bus bracht ons gratis! naar Arnhem, met dank aan mooie bonnen uit de plaatselijke krantjes. Het was een rit van drie kwartier en toen kwamen we aan in een echte stad. Tijd voor een stadsspel! Om de concurrentie en het enthousiasme wat op te zwepen had de leiding bedacht dat de punten voor dit spel zouden meetellen bij de Onderlinge Ronde Wedstrijden.
Het wierp zijn vruchten af want er werd fanatiek gestreden op het Monopolybord. Maar.. het was natuurlijk niet zo maar Monopoly. Bij elk vraagteken moest een opdracht uitgevoerd worden en ook als je langs AF kwam werd je de stad ingestuurd om iets ‘geks’ te gaan doen.
Zo werden er standbeelden nagedaan, gezongen op straat, liedjes geklapt voor voorbijgangers, hele verpakkingslijnen bij de McDonalds gehaald en Ilse liet zelfs bij een opticien haar ogen opmeten.
Ook Ashley zag een restaurant eens vanuit de keuken, met het gekregen ei werd er een heerlijk omeletje gebakken. Op de Varkensmarkt werden diverse varkens geimmiteeerd en menig voorbijganger is nu een 5 eurocentstuk lichter. Alles voor het goede doel: punten!
Met name de Zoeloes waren zeer fanatiek in het uitvoeren van de opdrachten, zij voerden de meesten opdrachten uit en Imke en Ilse moesten meerdere keren even bijkomen van al het geren door de stad.
De Kaffers waren zeer bedreven in het bouwen van huizen en dan met name op de dure straten als Eusebiusbuitensingel en Steenstraat, het mag wat kosten! Anniek toverde zichzelf vandaag om tot serveerster en voor het raam van een café werd er een heus zonnebloemlandschap geneusschilderd.
De Zoeloes hadden veel geluk bij het zoeken van een ‘Lisa’ de eerst de beste dame die zij aanspraken werd rood en stotterde wat.. Uhh Ja Hoezo?! En zo wonnen zij een straat van de Dravida’s met deze duelopdracht. De Dravida’s waren totaal kansloos.. we kregen een pasje te zien en inderdaad deze beste mevrouw heette Lisa. Na meer dan twee uur rondrennen in de stad was het tijd om de koude vingers weer op te gaan warmen in de bus, de tijd zat er om en we gingen weer met de bus terug naar Bennekom. Het was een erg leuke opkomst en de eerste punten voor de Onderlinge Wedstrijden zijn binnengehaald! Laat die wedstrijden maar komen.
Van 2 tot en met 23 maart streden de Kaffers, de Zoeloes, de Wapiries en de Dravida’s om de eer en een plekje op de Regionale Scouting Wedstrijden. Voor de wedstrijden gingen we terug naar de prehistorie.. naar de tijd van dino’s, uitbarstende vulkanen en mensen in dierenvellen. Brr…. de temperatuur was nog niet heel hoog en zo schaars gekleed gaan viel nog niet altijd mee.
Op 2 maart begonnen we met de kampopbouw. Verschillende volkeren waren naar Berg en Dal gekomen om op zoek te gaan naar het bijzondere dier: de Tryptodactus. Een dier dat elk noodlijdend volk kan redden, door zijn onuitputtelijke voedingsvoorraad en genezende krachten.
Om de zoektocht goed te starten diende er een keuken gepionierd te worden, zodat er de aankomende dagen gezond gekookt kon worden. Op 9 maart werd er dan ook echt gekookt. In de stromende, stromende regen… Op een zaterdag dat het meer dan 12 uur non-stop regende zette de padvindsters hun beste beentje voor. Er werden verschillende maaltijden in elkaar gekokkereld en weer een hoop punten binnen gehaald.
De laatste dag stond in het teken van de presentatie. Het was berekoud buiten en daarom hielden we onze presentaties binnen in het lokaal van de Shantiwelpen. Ook de ouders waren als extra jury uitgenodigd en de hoofdjury bestond vandaag uit Inge, Nienke en Annemarie. Een berucht oud-pv trio. Uiteindelijk na veel beraad en getel van punten was het tijd voor de uitslag.
De Wapiries behaalde de 4e plek met 496 punten, gevolgd door de Dravida’s die 694 punten in de wacht sleepten. De tweede en de eerste plek waren nog over, dit was erg spannend want alleen de nummers één mogen naar de regionale wedstrijden, toch?
Op plek 2 eindigden de Kaffers met 717 punten en de eerste plek ging vol overtuiging, met 799 punten naar de Zoeloes: Manon, Marit, Ilse, Lisa en Imke.
Maar… de leiding had een verrassing voor de nummers twee. Ook zij mogen dit jaar naar de Regionale Wedstrijden, we mogen namelijk dit jaar een extra ronde sturen. Zo konden we nog vijf padvindsters heel erg blij maken. Ook Marijke, Anniek, Madelon, Anne en Daphne gaan in april naar dit gave regionale kamp. Daar moet op gedronken worden!!
Door: Daphne
Op 12 april moesten we om 16:00 uur op het clubhuis zijn. Want we gingen de spullen voor de RSW inpakken. Zo rond 16:30 waren we klaar en vertrokken. Aangekomen in Lunteren moesten we wachten want we waren te vroeg. Toen het 17:00 uur was, was er verwarring wie nou PV1 en wie nou PV2 was. Uiteindelijk kwam Mieke en die wist het. Toen we op ons kampterreintje waren hebben we eerst nagedacht over de indeling en na veel gepuzzel zijn we er toch uit gekomen. Dus we begonnen. Zo rond 21:00 uur waren we bijna klaar en gingen eten. Ook moesten we brood en melk voor de volgende ochtend halen. Daarna hadden we nog wat tijd en vonden de banken wat laag dus gingen ze hoger maken. Om 21:20 werden we bij elkaar geroepen en vertelden de SKL (subkampleiding) iets zoals dat het niet de bedoeling is om pizza of ander eten te bestellen en dan op de RSW op te eten( een groepje had dat wel gedaan) toen liepen we gezamenlijk naar de centrale plek en kregen we een thema stukje te zien en kregen briefjes met het RSW-lied, dat hebben we ook gezongen en we moesten ook om de beurt ons huisdier in leveren. Als je dat had gedaan kreeg je warme chocomel en gingen we terug naar ons kampje. Daar was nog ereraad(dan mochten twee mensen uit je groepje daar heen en besprak je wat dingen over hoe het ging) en daarna gingen we slapen.
We werden om 07:00 wakker gemaakt, zodat je, je terrein kon afmaken. Wij waren alklaar dus bleven liggen en gingen kletsen. Tot dat onze SKL kwam en zij dat ‘Bennekom ook wakker moest worden’ dus gingen wij ons ook maar aankleden en ontbijten. Na het ontbijt hadden we nog tijd en gingen de tent opruimen en ons terrein opruimen. Om 09:15 moesten we weer verzamelen en gingen naar de centrale plek. Daar moest je heen in uniform en we opende op de traditionele scouting manier dus met vlag hijsen. Na de opening liepen we terug naar ons kampje en na een tijdje kwam onze SKL naar ons toe om te zeggen dat we naar voor mochten lopen voor de uniform inspectie. Toen dat gedaan was moesten we weer naar achter lopen en kregen we de hike. Die hebben we doorgenomen en zijn vertrokken. Onderweg was een bonus daar moest je heen lopen en kijken wat het was. Dat deden we omdat we wel snel liepen. Daarna liepen we verder. Eerst moest gewoon op de kaart lopen en daarna kwam pas een echte hike. Onderweg moest je ook spelletjes doen zoals een bouwobject maken van pionierpalen volgens stappen op een tekening, een spijker in een blok hout slaan, rekensommen maken, hooghouden met een bal op een zeil, een hindernisbaan en nog wat andere dingen. We zijn tijdens de hike een paar keer verkeerd gelopen. En hebben de nood envelop geopend en volgens de kaart gelopen. En vlak voor de post hebben we hem dan weer dicht geplakt met een pritstift. Bij het eind werden de enveloppen even snel bekeken hebben ze het dus niet gezien. Ook kregen we de onverwachte opdracht. Onderweg naar het kampterrein bekeken we de onverwachte opdracht. Dat was een kledingstuk maken met accessoires met als basis een vuilnis zak. Op het kampterrein kregen we te horen van onze SKL dat we als eerst waren teruggekomen. We hadden nog 2 uur om het hike verslag te maken dus eerst even uitrusten ons omkleden (want het was heel warm) wat eten en wat drinken en dan beginnen. We splitsten ons eerst op. De ene helft maakte de onverwachte opdracht en de andere helft het hike verslag. Ons kleding stuk was een jurkje. En onze accesoire was een armband en iets voor in het haar. Toen we het moesten inleveren moest een van ons het kleding stuk aan hebben. We moesten alleen naar voor lopen het kleding stuk laten zien en het hikeverslag neerleggen.
Door: Marit
Op de RSW doe je verschillende activiteiten waaronder het avondspel.
Het avondspel bestond deze keer uit een relaxte avond. Je kon verschillende dingen doen die avond, zoals: karaoke zingen, papieren bloemen met tekst naar vrienden sturen, film kijken over holbewoners (zoals bv. de Flinstones), en cupcakejes versieren. Natuurlijk hebben wij ook een liedje volop mee gezongen bij de karaoke tent. En dan was er nog zoiets als een balk met daaronder een dikke mat. Je moest dan op die balk gaan zitten met iemand tegenover je. De bedoeling was dat je diegene er dan van afsloeg met een kussen, maar zonder dat je de balk vasthield. Het was een hele gezellige, leuke avond. Ik heb er echt van genoten en mijn rondeleden ook.
Helaas ging het avondspel heel snel voorbij en was het alweer tijd om terug te gaan naar onze tenten. Onderweg naar onze tenten hebben we nog volop gekletst want eenmaal in de tent moest je rustig worden en gaan slapen want de kampstilte was al ingegaan. Dat hield in dat je na 11 uur stil moest zijn. Dus het was snel omkleden, je wassen en naar bed. Daar kon je je weer lekker opwarmen na een koude, maar leuke avond.
De volgende ochtend werden we gewekt om 7.15 uur met pannendeksels. Iedereen zat dus lekker snel klaarwakker zich om te kleden. We bespraken nog even snel hoe we het toneelstukje gingen doen. Daarna gingen we eten, onze tas inpakken, en wachten tot de jury ons kwam beoordelen voor ons toneelstukje. Iedereen smeerde nog even wat modder op zijn gezicht, armen en benen. Manon deed het natuurlijk met chocomel. Toen waren we er helemaal klaar voor. Het was nog best lang wachten op de jury. Maar eindelijk mochten we ons stukje doen en was het hopen op veel punten. Weer was de tijd zo snel gegaan dat de lunchtijd aangebroken was.
Na het lunchen moesten we ons verzamelen want het postenspel ging beginnen. Ik noem een paar spelletjes op: ‘Auto trekken, blind tikkertje, quiz, blikjes omstoten met een panty en een tennisbal, en natuurlijk van onze eigen leiding: zo hoog mogelijk kratjes stapelen en jenga.
Om een spel te kunnen spelen had je ook een tegenstander nodig. Je had 3 verschillende levels. Je kon alleen maar tegenstanders uitdagen in hetzelfde level, en omgekeerd mochten zij jou ook uitdagen. Als jij iemand had uitgedaagd mochten zij een spel kiezen en andersom. Je mocht maar 2 keer hetzelfde spel doen. Anders bleef je maar naar één spel gaan waar je goed in was en kon je zo makkelijk winnen. Dan had je ook weinig tegenstanders. Dus 2 keer hetzelfde spel. Toen de tijd van het postenspel om was, moesten we stoppen met spelen. Logisch, want er moest natuurlijk vandaag ook nog een uitreiking komen, maar wel heel jammer, want het postenspel was heel leuk.
De kampstaf ging nu alle punten bij elkaar optellen en de prijzen vast klaar zetten. Daarna was het zo ver … De uitslag!!!
Elke groep werd geroepen en daar zaten we dan met zijn allen. De spanning was erg hoog. Ook bij ons was iedereen zenuwachtig en gespannen. De kampstaf begon bij de lolprijs en die werd gewonnen door niemand minder dan onze verkenners. Ze verdienden de prijs omdat na alle gebeurtenissen ze toch bleven lachen. Bijvoorbeeld nadat Erik-Jan met een bijl in zijn duim gehakt had.
Daarna begon de aftelling: van plaats 23 naar 1e plaats. Soms ging zo snel dat ik even de tel kwijt raakte, welke groep nou op welke plek stond. Zo kwamen we aan bij de top 10, en snel daarna bij de top 5. Eén van onze rondes eindigde op de 4e plek: de Kaffers!!! Daarna gingen we door naar de top 3, en we waren nog steeds niet opgenoemd. Bijna iedereen trilde van spanning en zenuwen. Toen moesten wij en de andere twee nog overgebleven groepen naar voren komen. We kregen een ei van papier-maché in onze handen. De eierschaal daarvan zat los. Daarna telden we van 10 naar 0. Bij nul moesten de drie laatste groepen de loszittende eierschaal ervan af halen. In het ei stond hoeveelste je geworden was. We stonden met de Luntenaren en onze verkenners op het podium en we keken rond wie wat geworden was. Wat zo leuk en raar was, was dat de verkenners en wij allebei 2e geworden waren. De spanning bij iedereen was er af, en we waren alleen nog maar blij.
Het was een leuk, vermoeiend, maar geslaagd weekend. We waren bovendien tweede geworden, en dat betekende dat we naar de LSW mochten!!! Wat wil een padvindster nou nog meer?
In maart waren ze bij ons te gast: De waterscouts van de Achaiers van de Musinga-Rijn. Deze mini-uitwisseling zorgde voor een nieuwe dimensie aan het Scoutingbestaan, want tsja.. wat weten we nu eigenlijk van waterscouts?
Waterscouts zijn vissticks.. werd er op een vooroordelen briefje geschreven.
Landscouts dragen heel braaf hun uniform en doen alleeesss voor insignes zeiden de waterscouts.
De vooroordelen waren erg leuk om te horen. Soms waar, soms dikke onzin.
Om nu te kijken waar de scouts van de Musinga-Rijn hun zaterdagmiddag mee vullen gingen we op zaterdag 29 juni naar de Rijn om te zeilen met de Achaiers. Gezellig in een vlet. Zo’n onbezonnen, niks ingewikkelde zeilbak! Oh, dat moeten we eerbiedig een boot noemen.
De vlag werd gehesen, evenals de zeilen. En de padvindsters werden verdeeld over de vijf ‘bakken’, zoals de waterscouts hun ‘rondes’ noemen. Zonnebrandcreme op de neus en een reddingsvest aan. Overboord vallen en in de Rijn plonsen is wel wat anders dan in het zwembad. En zo werd er gevaren op de Rijn.
Ook de leiding nam plaats in een vlet en ging het wilde water op.
Af en toe zagen we elkaar. Konden we naar elkaar zwaaien of klonk er enthousiast ‘het Tietenlied’ vanuit één van de voorbijgaande vletten. Als we de padvindsters moeten geloven was het erg gezellig aan boord en waren de scouts nu echt ‘veroordeeld’ tot een gesprek met elkaar. Wat wil je op de paar vierkante meter?
Na 1,5 uur zeilen op de Rijn was het tijd om weer aan te meren. Sommige padvindsters waren erg blij weer wat vaste grond onder de voeten te hebben. Na een glaasje limo en een traktatie van Hedwig, die gaat emigreren naar Engeland, sprongen we weer op de fiets naar Bennekom. Het was een gezellige opkomst en leuk om eens gezeild te hebben!
Van zaterdag 20 juli tot en met zaterdag 27 juli gaan de padvindsters op kamp naar Nationaalpark Maasduinen in Limburg. Het ligt dichtbij het plaatsje Nieuw-Bergen en de Duitse grens. Valerie heeft wat van haar hoogtepunten van het kamp op een rijtje gezet als herinnering!
Het was eigenlijk de bedoeling dat we dit jaar naar het buitenland gingen, maar omdat Mieke zwanger was en dus niet mee ging, ging Julliete mee. Daardoor zijn we in Nederland gebleven. We zijn een week in nieuwbergen geweest. Het was een week lang prachtig weer (met heel veel zon!) en hebben veel leuke en gekke dingen beleefd.
De hoogtepunten op een rij:
- We kunnen nu allemaal buikdansen
- We zijn helemaal naar nieuwbergen gefietst (70 km)
- Geshopt in nieuwbergen
- Helemaal lek gestoken door een of andere rare muggen(als je dat een hoogte punt noemt) (het hele kamp hebben een paar mensen rond gelopen met dikke benen, handen, enkels en voeten)
- Een rondje gefietst door het mooie nieuwbergen om te gaan zwemmen
- Naar de overkant van het meer gezwommen
- Heel vaak pootje gebaad in het opblaas zwembad
- Het zwembad gevult met behoorlijk veel emmertjes water
- Heel veel liedjes gezongen
- De eerste jaars in de hudo gestopt
- Onze behoefte gedaan op een hudo
- Marsmalows uit een boom gehaalt en op gegeten
- Bijna elke avond bij het kampvuur gezeten
- Leuke tribinaal straffen uitgedeeld, zo moesten (marit en ik (valerie) een ketchup en limo douche ondergaan, pv anne moest met haar handen aan elkaar geknoopt ontbijten, een paar pv moesten wentelteefjes bakken, marit moest ’s avonds nog een knoflook teentje op eten (vervolgens werd de hele barry vergast)
- Gedouchet onder een zak (soms met best koud water)
- Heel veel gekookt op hout vuur (eigenlijk elke avond)
- Veel vieze groentes gegeten bij het smokkelspel
- Een hele week super mooi weer gehad (hele kamp in korte broeken en t-shirtjes rond gelopen)
- Leiding handel gedaan
- De tenten klestnat in gepakt (leiding daphne zei dat we ze snel neer moesten halen, omdat er een bui aan kwam en 10 sec later kwam er inderdaad een flinke bui)
- Onze bagage gered van zwembad vloedgolf (toen we het zwembad leeg lieten lopen hebben we gewoon de stop eruit gehaalt, het water was bijna bij onze bagage gekomen. Als we 10 seconde later een greppel gingen graven was onze bagage weg gespoeld)
- Vlak voor we naar huis gingen nog even schuilen onder een zeiltje tussen de auto’s
De foto’s van dit zomerkamp vind je hier.
